polska: Nowość wydawnicza: „Specyfika polskiej terminologii prawosławnej"

Nowość wydawnicza: „Specyfika polskiej terminologii prawosławnej"

o. Marek Ławreszuk, 19 października 2016

Nakładem Katedry Teologii Prawosławnej Uniwersytetu w Białymstoku ukazała się książka Specyfika polskiej terminologii prawosławnej. Koncepcja normatywizacji pisowni.

Książka Specyfika polskiej terminologii prawosławnej. Koncepcja normatywizacji pisowni jest publikacją z pogranicza teologii i kultury języka polskiego, rozumianej jako sztuka poprawnego mówienia i pisania. Omawia ona wiele problemów poprawnościowychz zakresu ortografii, interpunkcji, fleksji, słowotwórstwa i składni. I choć same rozstrzygnięcia problemów językowych, które proponują autorzy, na ogół nie stanowią żadnego novum (znane są bowiem z innych wydań, np. ze słowników ortograficznych PWN czy Pisowni słownictwa religijnego), to jednak niewątpliwą zaletą Specyfiki polskiej terminologii prawosławnej jest duża liczba przykładów zaczerpniętych ze świata wyznawców chrześcijaństwa obrządku wschodniego. Tym samym publikacja ta może stanowić dobry punkt wyjścia do opracowania słownika polskich terminów prawosławnych. – ks. prof. zw. dr hab. Wiesław Przyczyna

Opracowanie stanowi godną pochwały próbę ujednolicenia terminologii prawosławnej. Autorzy, świadomi trudności podejmowanego dzieła, podeszli do niego z widoczną pokorą i szczerością. Widoczne to jest w drugiej części tytułu opracowania – Koncepcja normatywizacji pisowni. Koncepcja oznacza możliwość innych wariantów. Jednak w tym przypadku to pierwsza, w takiej objętości zagadnień, próba uporządkowania terminologii prawosławnej. Nawet jeśli będzie ona kiedyś uzupełniana, nie przestanie być źródłem odniesienia. I w tym należy się doszukiwać pionierskiego charakteru tego opracowania. Wyrazy wdzięczności należą się autorom i konsultantom opracowania. Znajdujemy wśród nich hierarchów, duchownych, teologów świeckich i filologów, którzy od lat bezpośrednio obcują z terminologią prawosławną w wymiarach: teologicznym, liturgicznym, duchowym, kościelno-administracyjnym i językowym. Najważniejsze jednak, że poznali ją w modlitwie. A język modlitwy rozumie każdy termin na tyle, na ile Bóg objawia go człowiekowi. Autorzy, oprócz wiedzy w tym zakresie, legitymują się także kościelną intuicją semantyczną odnośnie do niejednokrotnie trudnej terminologii prawosławnej. Podjęli się oni trudnego dzieła, ale już pierwsze przekartkowanie opracowania wzbudza zainteresowanie czytelnika mnogością i różnorodnością terminów prawosławnych. Dodatkowym walorem publikacji są oryginalne terminy podane w językach starożytnych oraz ich synonimy w językach nowożytnych. Niniejsze opracowanie powinno się znaleźć w każdym prawosławnym domu, począwszyod naszych wiernych, a skończywszy na duchowieństwie. Pozycja ta będzie, z pewnością, przedmiotem zainteresowania wielu teologów innych wyznań, a także filologów języka polskiego. Nowe terminy prawosławne, oddające sens ich oryginałów w starożytnych językach, nie tylko przyczynią się do ich pełniejszego wyjaśnienia, ale z pewnością wzbogacą i uzupełnią słownik języka polskiego. – biskup prof. zw. dr hab. Jerzy Pańkowski

Książkę można nabyć w Katedrze Teologii Prawosławnej UwB (prawoslawie.uwb.edu.pl) oraz w sklepie internetowym: sklep.cerkiew.pl.


Abp Jakub Kostiuczuk, ks. Jerzy Tofiluk, ks. Marek Ławreszuk, ks. Włodzimierz Misijuk, Jarosław Charkiewicz, Specyfika polskiej terminologii prawosławnej. Koncepcja normatywizacji pisowni, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2016, ss. 140.