Zostań przyjacielem cerkiew.pl
2 minuty z Ojcami: próżna chwała
13 lutego 2024
Strasznym niebezpieczeństwem dla chrześcijanina wzrastającego w cnotach jest czyhająca na niego próżna chwała. Św. Grzegorz z Nyssy przestrzega przed nią usilnie:
Fragment pochodzi z książki: Św. Grzegorz z Nyssy, O naśladowaniu Boga, przeł. i opr. ks. Józef Naumowicz, Wydawnictwo „M”, Kraków 2001, s. 107-108.
Wstęp i wybór tekstu: Jakub Oniszczuk.
Według Pisma, zostają pozbawieni nagrody w niebie ci, którzy litują się nad ubogimi na pokaz i udzielają jałmużny dla ziemskiej chwały. Jeśli bowiem starasz się podobać ludziom i dajesz po to, by zostać pochwalonym, zapłatą za Twoją dobroć są pochwały ludzi. Ze względu na nie okazałeś miłosierdzie. Nie szukaj nagrody w niebie, jeśli swe dzieła gromadzisz na ziemi, ani tez nie oczekuj czci od Boga, skoro otrzymałeś ją od ludzi. Pragniesz wiecznej chwały, okaż więc swe życie w skrytości Bogu, który może ci udzielić wszystkiego, czego potrzebujesz. Obawiasz się wiecznego wstydu? Bój się raczej Tego, który odsłoni go w dniu sądu.
Co bowiem mówi Pan? – „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5,16). Kto więc postępuje według Bożych przykazań, musi wszystkie swoje czyny spełniać ze względu na Boga i starać się tylko Jemu podobać, nie zabiegając o chwałę u ludzi. Powinien unikać ludzkich pochwał i czynów na pokaz, spełnianych po to, by wszyscy poznali jego życie i dzieła. W ten sposób inni, widząc to postępowanie – jak mówi Pan – „będą chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5,16) (nie powiedział zaś: „aby podziwiali tego, który czyni na pokaz”). Do Ojca nakazuje On odnosić wszelką chwałę i wszelki czyn pełnić według Jego woli. U Niego znajduje się też zapłata za cnotliwe czyny. Pan nakazuje ci pomijać i odrzucać pochwały pochodzące z ust ludzkich i z tej ziemi. Kto zaś ich szuka i ku nim kieruje swe życie, nie tylko zostaje pozbawiony chwały wiecznej, ale niech oczekuje też kary. Powiedział bowiem: „Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą” (Łk 6,26).
Unikaj więc wszelkiej czci ludzkiej, której kresem jest wstyd i wieczna pogarda. Zdążaj do pochwał w górze, zgodnie ze słowami Dawida: „U Ciebie chwała moja” (Ps 22/21,26), i: „Dusza moja będzie się chlubiła w Panu” (Ps 34,33,3).
Błogosławiony Apostoł nakazuje także, by zasiadając do stołu, nie spożywać posiłku beztrosko, ale najpierw oddać chwałę Temu, który dał środki do życia. W ten sposób poleca zawsze pogardzać chwałą ziemską i szukać jedynie Bożej. Kto w ten sposób postępuje, tego Pan nazywa wiernym. Kto zaś dąży do czci doczesnej, tego zaliczył do niewiernych. „Jak możecie wierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga?” (J 5,44).
Co bowiem mówi Pan? – „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5,16). Kto więc postępuje według Bożych przykazań, musi wszystkie swoje czyny spełniać ze względu na Boga i starać się tylko Jemu podobać, nie zabiegając o chwałę u ludzi. Powinien unikać ludzkich pochwał i czynów na pokaz, spełnianych po to, by wszyscy poznali jego życie i dzieła. W ten sposób inni, widząc to postępowanie – jak mówi Pan – „będą chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5,16) (nie powiedział zaś: „aby podziwiali tego, który czyni na pokaz”). Do Ojca nakazuje On odnosić wszelką chwałę i wszelki czyn pełnić według Jego woli. U Niego znajduje się też zapłata za cnotliwe czyny. Pan nakazuje ci pomijać i odrzucać pochwały pochodzące z ust ludzkich i z tej ziemi. Kto zaś ich szuka i ku nim kieruje swe życie, nie tylko zostaje pozbawiony chwały wiecznej, ale niech oczekuje też kary. Powiedział bowiem: „Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą” (Łk 6,26).
Unikaj więc wszelkiej czci ludzkiej, której kresem jest wstyd i wieczna pogarda. Zdążaj do pochwał w górze, zgodnie ze słowami Dawida: „U Ciebie chwała moja” (Ps 22/21,26), i: „Dusza moja będzie się chlubiła w Panu” (Ps 34,33,3).
Błogosławiony Apostoł nakazuje także, by zasiadając do stołu, nie spożywać posiłku beztrosko, ale najpierw oddać chwałę Temu, który dał środki do życia. W ten sposób poleca zawsze pogardzać chwałą ziemską i szukać jedynie Bożej. Kto w ten sposób postępuje, tego Pan nazywa wiernym. Kto zaś dąży do czci doczesnej, tego zaliczył do niewiernych. „Jak możecie wierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga?” (J 5,44).
Fragment pochodzi z książki: Św. Grzegorz z Nyssy, O naśladowaniu Boga, przeł. i opr. ks. Józef Naumowicz, Wydawnictwo „M”, Kraków 2001, s. 107-108.
Wstęp i wybór tekstu: Jakub Oniszczuk.