Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Nowoberezowo: 120 rocznica śmierci ks. Juliana Kłoczkowskiego
Adrian Kazimiruk, 01 maja 2019
Podczas procesji, która miała miejsce II Dnia Paschy, zebrani na modlitwie w nowoberezowskiej cerkwi wspomnieli pamięć śp. ks. Juliana Kłoczkowskiego - wieloletniego proboszcza parafii w Nowoberezowie.
Ks. Julian to ważna postać w historii Parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowoberezowie. Dziś mija 120 rocznica od dnia, w którym Wszechmiłujący Pan przyzwał do siebie gorliwego pasterza, wielkiego budowniczego, nieprzeciętnego nauczyciela, a przede wszystkim dobrego człowieka.
Ks. Julian Antonow Kłoczkowski w 1853 r. ukończył Wileńskie Seminarium Duchowne, a rok później, 14 listopada 1854 roku, został wyświęcony na duchownego przez Metropolitę Litewskiego i Wileńskiego Józefa (Siemaszko). Pierwszym miejscem posługi ks. Juliana była parafia Opieki Matki Bożej we wsi Zblany (ówczesna gubernia litewska, lidski ujezd)[1].
Na polecenie metropolity Józefa[2], 25 września 1855 r. ks. Julian zostaje przeniesiony do parafii św. ap. i ew. Jana Teologa w Nowoberezowie[3], gdzie nieprzerwanie przez następne 44 lata był najpierw pomocnikiem proboszcza, a następnie proboszczem.
Za czasów posługi ks. Juliana, w Nowoberezowie zbudowane zostały 3 świątynie, które zachowały się do czasów współczesnych: parafialna Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego (budowana w latach 1873-1876) i czasownie-pomniki, poświęcone w cześć: św. Aleksandra Newskiego (zbudowana 1867 r. jako wdzięczność za ocalenie w paryskim zamachu Cara Aleksandra II) oraz św. św. męcz. Machabejskich (zbudowana w 1888r. - 900-lecie chrztu Rusi).
Ks. Julian jako miłośnik muzyki cerkiewnej starał się rozwijać miejscowy chór parafialny. Był on również inicjatorem założenia chóru młodzieżowego, który liczył ponad 30 osób.
W latach 1879-1883 ks. Julian sprawował funkcję pomocnika dziekana kleszczelowskiego. Następnie od sierpnia 1885 do grudnia 1886 pełnił obowiązki dziekana. Na następne 8,5 miesiąca został mianowany dziekanem kleszczelowskim. Zrezygnował na własną prośbę – było to spowodowane złym stanem zdrowia duchownego [4].
Ks. Julian Kłoczkowski był wielokrotnie nagradzany za swój trud:
• 30.03.1874 - Skufija [5]
• 15.04.1878 - Kamiławka [6]
• 29.03.1883 – Błogosławieństwo Świątobliwego Synodu [7]
• 10-17.03.1887 – Złoty Krzyż [8]
• 06.05.1895 – Order św. Anny III stopnia [9]
Ks. Julian Kłoczkowski zmarł 1 maja 1899 r. Został pochowany przy cerkwi św. ap. i ew. Jana Teologa.
Obecnie trwają prace nad stworzeniem obszernej biografii ks. Juliana. Parafia w Nowoberezowie planuje odnowienie grobu, w którym spoczywają ks. Julian i matuszka Anna.
Christos Woskresie ojcze Julianie!
Ks. Julian to ważna postać w historii Parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowoberezowie. Dziś mija 120 rocznica od dnia, w którym Wszechmiłujący Pan przyzwał do siebie gorliwego pasterza, wielkiego budowniczego, nieprzeciętnego nauczyciela, a przede wszystkim dobrego człowieka.
Ks. Julian Antonow Kłoczkowski w 1853 r. ukończył Wileńskie Seminarium Duchowne, a rok później, 14 listopada 1854 roku, został wyświęcony na duchownego przez Metropolitę Litewskiego i Wileńskiego Józefa (Siemaszko). Pierwszym miejscem posługi ks. Juliana była parafia Opieki Matki Bożej we wsi Zblany (ówczesna gubernia litewska, lidski ujezd)[1].
Na polecenie metropolity Józefa[2], 25 września 1855 r. ks. Julian zostaje przeniesiony do parafii św. ap. i ew. Jana Teologa w Nowoberezowie[3], gdzie nieprzerwanie przez następne 44 lata był najpierw pomocnikiem proboszcza, a następnie proboszczem.
Za czasów posługi ks. Juliana, w Nowoberezowie zbudowane zostały 3 świątynie, które zachowały się do czasów współczesnych: parafialna Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego (budowana w latach 1873-1876) i czasownie-pomniki, poświęcone w cześć: św. Aleksandra Newskiego (zbudowana 1867 r. jako wdzięczność za ocalenie w paryskim zamachu Cara Aleksandra II) oraz św. św. męcz. Machabejskich (zbudowana w 1888r. - 900-lecie chrztu Rusi).
Ks. Julian jako miłośnik muzyki cerkiewnej starał się rozwijać miejscowy chór parafialny. Był on również inicjatorem założenia chóru młodzieżowego, który liczył ponad 30 osób.
W latach 1879-1883 ks. Julian sprawował funkcję pomocnika dziekana kleszczelowskiego. Następnie od sierpnia 1885 do grudnia 1886 pełnił obowiązki dziekana. Na następne 8,5 miesiąca został mianowany dziekanem kleszczelowskim. Zrezygnował na własną prośbę – było to spowodowane złym stanem zdrowia duchownego [4].
Ks. Julian Kłoczkowski był wielokrotnie nagradzany za swój trud:
• 30.03.1874 - Skufija [5]
• 15.04.1878 - Kamiławka [6]
• 29.03.1883 – Błogosławieństwo Świątobliwego Synodu [7]
• 10-17.03.1887 – Złoty Krzyż [8]
• 06.05.1895 – Order św. Anny III stopnia [9]
Ks. Julian Kłoczkowski zmarł 1 maja 1899 r. Został pochowany przy cerkwi św. ap. i ew. Jana Teologa.
Obecnie trwają prace nad stworzeniem obszernej biografii ks. Juliana. Parafia w Nowoberezowie planuje odnowienie grobu, w którym spoczywają ks. Julian i matuszka Anna.
Christos Woskresie ojcze Julianie!
Fot. Autor
[1] Klirowyja viedomost’ parafii w Nowoberezowie za 1858, AP w Nowoberezowie
[2] tamże
[3] W latach 1618 – 1876 patronem parafii był św. ap. i ew. Jan Teolog. To właśnie jemu poświęcone były dwie cerkwie zbudowane w Nowoberezowie w: 1618 i 1772 roku., z których do dnia dzisiejszego zachowała się tylko ta druga.
[4] ks. Włodzimierz Romanowski, Wspomnienie o zmarłym proboszczu nowoberezowski cerkwi ks. Julianie Kłoczkowskim, w: Grodienskija Jeparchialnyja Viedomosti nr. 18, str. 502
[5] LEV, 1878, No. 20. (Rocznik str. 157)
[6] LEV, 1883, No. 13 (Rocznik str. 165)
[7] LEV, 1887, No 14-15 (Rocznik str. 112)
[8] LEV, 1895, No. 20 (Rocznik str. 192)
[2] tamże
[3] W latach 1618 – 1876 patronem parafii był św. ap. i ew. Jan Teolog. To właśnie jemu poświęcone były dwie cerkwie zbudowane w Nowoberezowie w: 1618 i 1772 roku., z których do dnia dzisiejszego zachowała się tylko ta druga.
[4] ks. Włodzimierz Romanowski, Wspomnienie o zmarłym proboszczu nowoberezowski cerkwi ks. Julianie Kłoczkowskim, w: Grodienskija Jeparchialnyja Viedomosti nr. 18, str. 502
[5] LEV, 1878, No. 20. (Rocznik str. 157)
[6] LEV, 1883, No. 13 (Rocznik str. 165)
[7] LEV, 1887, No 14-15 (Rocznik str. 112)
[8] LEV, 1895, No. 20 (Rocznik str. 192)
