Bycie Boga z nami nie kończy się w niedzielę rano. Bierzemy tę świętość ze sobą i pozwalamy jej przenikać i prowadzić nas przez resztę tygodnia, rozświetlając nasze życie i życie ludzi wokół nas.

W dniu wspomnienia św. Teofana Zatwornika (Rekluza), przedstawiamy 41. rozdział jego książki „Czym jest życie duchowe”.

Jak niejednokrotnie mówił starzec Paisjusz, jesteśmy podobni do człowieka trzymającego na placach wór wypełniony starociami. Bóg przychodzi i próbuje wyrywać go z naszych rąk, byśmy go nie taszczyli, ale my go nie oddajemy. Chcemy trzymać go przy sobie i wszędzie, gdzie idziemy, taszczyć go ze sobą.

Modlitwa Jezusowa jest poszukiwaniem Jezusa. Od samego początku poszukujemy właśnie Jego, jako konkretnej Osoby. Co więcej, wiemy, że On już tu jest, a naszym problemem jest niemożność odczucia Jego obecności.

Synaksarion. Żywoty świętych Cerkwi Prawosławnej spisane na Świętej Górze Atos przez Hieromnicha Makarego z monasteru Simonopetra.

Wyjazd zorganizowało Bractwo Cerkiewne Trzech Świętych Hierarchów.

W dniu święta sprawowana była św. Liturgia pod przewodnictwem biskupa Pawła, któremu asystowało duchowieństwo katedry.

Obrzędu wielkiego poświęcenia wody dokonał biskup siemiatycki Warsonofiusz.

Wielu dzisiejszym chrześcijanom słowo „ewangelia” szybko przywodzi na myśl jedną z czterech spisanych Ewangelii: Mateusza, Marka, Łukasza lub Jana. Jednak dla pierwszych chrześcijan termin „ewangelia” nie odnosił się do ksiąg, ale do centralnego przesłania samego zbawienia, przekazywanego żywym głosem.

W dzień Chrztu Pańskiego kończy się ta przygotowawcza droga: teraz, dojrzały już w Swoim człowieczeństwie Pan, osiągający pełną miarę Swojej dojrzałości Człowiek Jezus Chrystus, zjednoczony doskonałą miłością i doskonałym posłuszeństwem z wolą Ojca, idzie wolną wolą, swobodą, wypełnić to, co Odwieczna Rada nakreśliła.