Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Żyj dla innych
tłum. Natalia Walicka, 07 września 2016
Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie - tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. (J 15,4)
Żaden człowiek nie może dostąpić wielkości dzięki samemu sobie, a staje się wielkim tylko dzięki relacji z drugim życiem, tylko temu, „kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je” (Mt 10, 39). W czym leży istota patriotyzmu, filantropii? W tym, że nie przedkłada się w nich nad całość oddzielnych jednostek, a wszystko jest pochłonięte miłością do każdego człowieka, pojedynczy człowiek ginie w jednym wspólnym dziele.
Każdy z nas tak naprawdę rozpoczyna życie wtedy, kiedy umiera dla siebie. „Latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie”. Samo zapomnienie o sobie nie wywyższa jednak duszy. Często mówimy o tym, że trzeba o sobie zapomnieć, ale pytanie, jakim sposobem to osiągniemy? Chcemy zapomnieć o sobie, umierając, czy rodząc się do nowego życia? Można zapomnieć o sobie i o swoim smutku, otumaniając się znieczulaczami, ale to nic innego jak jad, i w takim środku jest tylko tchórzostwo. Prawdziwe samozapomnienie jest zniszczeniem bólu, osiągane tylko żywą siłą, siłą miłości, która sprawia, że zapominając o sobie, zaczynamy pamiętać o innych.
Duszo moja, przylgnij do winorośli, wejdź całym sobą w inne życie, w Jego życie, stan się członkiem Jego ciała, przeniknij Jego duchem. Niech modlitwa Pańska stanie się Twoją modlitwą, módl się, aby święciło się Jego imię, żeby wypełniała się Jego wola, żeby przyszło Jego królestwo, żeby człowieczeństwo było zbawione od złego, żeby grzech był pokonany siłą miłości. Wtedy, zapominając o sobie, w nieustannej kontemplacji Chrystusa Zbawiciela dostąpisz tego błogosławieństwa, które przygotował Bóg miłującym Go.
za: Каждый день - подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014.
zdjęcie: http://www.elk.ewangelicy.mazury.pl
Żaden człowiek nie może dostąpić wielkości dzięki samemu sobie, a staje się wielkim tylko dzięki relacji z drugim życiem, tylko temu, „kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je” (Mt 10, 39). W czym leży istota patriotyzmu, filantropii? W tym, że nie przedkłada się w nich nad całość oddzielnych jednostek, a wszystko jest pochłonięte miłością do każdego człowieka, pojedynczy człowiek ginie w jednym wspólnym dziele.
Każdy z nas tak naprawdę rozpoczyna życie wtedy, kiedy umiera dla siebie. „Latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie”. Samo zapomnienie o sobie nie wywyższa jednak duszy. Często mówimy o tym, że trzeba o sobie zapomnieć, ale pytanie, jakim sposobem to osiągniemy? Chcemy zapomnieć o sobie, umierając, czy rodząc się do nowego życia? Można zapomnieć o sobie i o swoim smutku, otumaniając się znieczulaczami, ale to nic innego jak jad, i w takim środku jest tylko tchórzostwo. Prawdziwe samozapomnienie jest zniszczeniem bólu, osiągane tylko żywą siłą, siłą miłości, która sprawia, że zapominając o sobie, zaczynamy pamiętać o innych.
Duszo moja, przylgnij do winorośli, wejdź całym sobą w inne życie, w Jego życie, stan się członkiem Jego ciała, przeniknij Jego duchem. Niech modlitwa Pańska stanie się Twoją modlitwą, módl się, aby święciło się Jego imię, żeby wypełniała się Jego wola, żeby przyszło Jego królestwo, żeby człowieczeństwo było zbawione od złego, żeby grzech był pokonany siłą miłości. Wtedy, zapominając o sobie, w nieustannej kontemplacji Chrystusa Zbawiciela dostąpisz tego błogosławieństwa, które przygotował Bóg miłującym Go.
za: Каждый день - подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014.
zdjęcie: http://www.elk.ewangelicy.mazury.pl