Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Obieca Pan…
tłum. Karion Szeszko, 28 czerwca 2016
Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. (Mat 8, 7)
Są takie modlitwy, na które Pan odpowiada jedynie obietnicą ich wypełnienia w przyszłości. Setnik prosił uzdrowienia swojego sługi, a Pan mu odpowiada: „Przyjdę”. Czyż nie powtarza się to również w naszym przypadku? Gdy modlitwa nasza nie jest wypełniana natychmiast, my wciąż czujemy, że Pan nie milczy. W naszym sercu pojawia się coś w rodzaju przeczucia i – przyprawiając w nas niebywałą radość ducha – jest jakby początkiem przyszłego szczęścia. Tak jak wiosną jaskółki są zwiastunami lata, podobnie też w głębi naszej duszy brzmi wtedy słowo: „Przyjdę”.
Bądźmy wdzięczni za te chwile; jeśli one nie przynoszą nam tego, o co prosiliśmy, to ukazują nam na lepsze czasy w przyszłości. Ceńmy te momenty ciszy podczas tych oczekiwań. Już sama obietnica nas mobilizuje i czujemy, że nastąpi odpowiedź. Takie właśnie chwile były owocne i błogie dla wielu postaci historycznych.
Wspomnijmy, jak Abraham zostawił swoją ojczyznę i dom swojego ojca, z nadzieją tylko na obietnicę Boga. Jedynie dzięki tej obietnicy znalazł on siły ku temu, aby wejść na górę Moria i przejść prawdziwą próbę wiary. Ta siła była mu dana słowami: „Przyjdę”.
Podobnie też my powinniśmy szukać oparcia w tych słowach. Podążając po ciężkiej, dalekiej drodze życia, będziemy przechowywać w naszym sercu nadzieję, że nasza modlitwa kiedyś będzie usłyszana i wypełniona. Nie ma takiego smutku, którego by nie zgasił Chrystus, nie ma takiej istoty ludzkiej, której by nie odwiedził On wcześniej lub później w odpowiedzi na szczere wezwanie zatroskanej duszy.
Pamiętając o tym, pozostańmy twardymi [odważnymi] w próbach życiowych, kiedy to od nas będzie wymagana wielka ofiara. Nasze łzy będą zwiastunami przyszłej chwały, a w środku srogiej zimy usłyszymy radosne dźwięki zbliżającej się wiosny, albowiem Pan powiedział nam: „Przyjdę!”.
za: Каждый день-подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014.
Są takie modlitwy, na które Pan odpowiada jedynie obietnicą ich wypełnienia w przyszłości. Setnik prosił uzdrowienia swojego sługi, a Pan mu odpowiada: „Przyjdę”. Czyż nie powtarza się to również w naszym przypadku? Gdy modlitwa nasza nie jest wypełniana natychmiast, my wciąż czujemy, że Pan nie milczy. W naszym sercu pojawia się coś w rodzaju przeczucia i – przyprawiając w nas niebywałą radość ducha – jest jakby początkiem przyszłego szczęścia. Tak jak wiosną jaskółki są zwiastunami lata, podobnie też w głębi naszej duszy brzmi wtedy słowo: „Przyjdę”.
Bądźmy wdzięczni za te chwile; jeśli one nie przynoszą nam tego, o co prosiliśmy, to ukazują nam na lepsze czasy w przyszłości. Ceńmy te momenty ciszy podczas tych oczekiwań. Już sama obietnica nas mobilizuje i czujemy, że nastąpi odpowiedź. Takie właśnie chwile były owocne i błogie dla wielu postaci historycznych.
Wspomnijmy, jak Abraham zostawił swoją ojczyznę i dom swojego ojca, z nadzieją tylko na obietnicę Boga. Jedynie dzięki tej obietnicy znalazł on siły ku temu, aby wejść na górę Moria i przejść prawdziwą próbę wiary. Ta siła była mu dana słowami: „Przyjdę”.
Podobnie też my powinniśmy szukać oparcia w tych słowach. Podążając po ciężkiej, dalekiej drodze życia, będziemy przechowywać w naszym sercu nadzieję, że nasza modlitwa kiedyś będzie usłyszana i wypełniona. Nie ma takiego smutku, którego by nie zgasił Chrystus, nie ma takiej istoty ludzkiej, której by nie odwiedził On wcześniej lub później w odpowiedzi na szczere wezwanie zatroskanej duszy.
Pamiętając o tym, pozostańmy twardymi [odważnymi] w próbach życiowych, kiedy to od nas będzie wymagana wielka ofiara. Nasze łzy będą zwiastunami przyszłej chwały, a w środku srogiej zimy usłyszymy radosne dźwięki zbliżającej się wiosny, albowiem Pan powiedział nam: „Przyjdę!”.
za: Каждый день-подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014.