Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Pielgrzymka do Żeńskiego monasteru w Zwierkach
Halina Borowik, 21 września 2020
13 września Bractwo świętych Cyryla i Metodego w Białymstoku Koło Nr 1 zorganizowało pielgrzymkę do pobliskiego Żeńskiego Monasteru Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Zwierkach.
Zebranych Bratczyków przy Centrum Kultury Prawosławnej serdecznie przywitał przewodniczący Mikołaj Nazaruk. W czasie podróży autokarowej wznieśliśmy modlitwy poranne i zapoznaliśmy się z planem pielgrzymki.
Do monasteru przybyliśmy nieco wcześniej, przed Św. Liturgią aby bez pośpiechu pokłonić się Moszczom Św. Męcz. Gabriela i ikonie Matieri Bożej Krasnostockiej, przystąpić do sakramentu Św. Spowiedzi i złożyć na modlitwę swe zapiski.
Nabożeństwo w monasterze przebiegało w niezwykłym, modlitewnym nastroju przy anielskim śpiewie chóru sióstr.
Ojciec Aleksy, który niesie posługę w monasterze, serdecznie pozdrowił Bratczyków i wyraził swe słowa uznania dla działalności bractw cerkiewnych, a jednocześnie zachęcał wszystkich wiernych do społecznej pracy na rzecz Cerkwi, a tym samym zbliżenia się do Boga.
Opiekun duchowy bractwa Ojciec Archimandryta Sergiusz za zasługi na rzecz bractwa uroczyście wręczył p. Wierze Pawluczuk Srebrny Order św. Braci Sołuńskich.
Po Św. Liturgii przełożona monasteru ihumenia Anastazja błogosławiła naszym Bratczykom na wspólne spożycie śniadania w monasterskim Domu Pielgrzyma wraz z o. Jerzym Nieścierowiczem i wybranymi mniszkami.
Po poczęstunku i dziękczynnych modlitwach siostry Daria i Margaryta zaprosiły nas na multimedialną prezentację swego monasteru. Najpierw zapoznaliśmy się z historią powstania monasteru, który jest kontynuatorem tradycji klasztoru istniejącego od 1901 roku w Krasnymstoku, obecnym Różanymstoku. W 1915 r. monaster ten liczył około 90 sióstr, posiadał piękną cerkiew, pensjonat dla dziewcząt przygotowujący pedagogów do szkół parafialnych, internat, szpital, dom pielgrzyma oraz przytułek dla sierot, gdzie wychowano ok. 600 dzieci.
W czasie wojny mniszki z Krasnostockiego Monasteru były ewakuowane w głąb Rosji. W 1921 roku, gdy przełożona klasztoru wraz z siostrami szczęśliwie wróciły do Różanegostoku, ich majątek - budynki monasterskie i cerkiew były już przekazane Kościołowi rzymskokatolickiemu dla salezjanów.
Prawosławne siostry nie mogły zamieszkać w swoim monasterze w Różanymstoku. Tak rozpoczęła się ich tułaczka - do Grodna, z powrotem do Różanegostoku, Żyrowicz, Połocka - trwająca aż do 1993 roku.
Dwie nowicjuszki z naszego kraju, wśród nich obecna przełożona tego monasteru ihumenia Anastazja, uczyły się życia monastycznego we Francji. W żeńskim monasterze Opieki Matki Bożej w Burgundii, w Bussy-en-Othe przebywały do 1993 r., kiedy powróciły do Białegostoku, by kontynuować modlitwę Krasnostockiego Monasteru. Ówczesny Ordynariusz Diecezji Białostockiej i Gdańskiej Arcybiskup Sawa 7 maja 1993 r. uroczyście powołał Żeński Monaster Przenajświętszej Marii Panny przy Parafii św. Proroka Eliasza w Białymstoku – Dojlidach.
28 kwietnia 1996 r. dokonano położenia kamienia węgielnego pod budowę cerkwi Św. Gabriela w Zwierkach, rodzinnej wsi świętego naszej ziemi. Już w 2003 r. odprawiona została w dzień święta Św. Gabriela pierwsza Św. Liturgia. Jednocześnie w tym dniu Arcybiskup Jakub dokonał wmurowania aktu erekcyjnego pod budowę domu Żeńskiego Monasteru Narodzenia Przenajświętszej Marii Panny.
We wrześniu 2008 roku siostry całkowicie przeniosły się do monasteru w Zwierkach.
Siostry Daria i Margaryta na przemian prezentowały historię swego monasteru. Przy cudownym śpiewie chóru monasterskiego oraz niezwykłych dźwiękach duduki, instrumentu z dawnych czasów chrześcijańskich, zapoznawaliśmy się z codziennym życiem mniszek. Na prezentowanych wyświetlanych fotografiach ujrzeliśmy jak siostry szyją szaty liturgiczne, haftują, piszą ikony, produkują pachnące świece cerkiewne z czystego wosku, pieką prosfory i chleb, przygotowują sobie zapasy na zimę i jak wygląda ich pełne posłuszanija, codzienne życie. Siostry pielęgniarki na czele z siostrą Elżbietą - lekarzem stomatologiem - prowadzą gabinet stomatologiczny.
Ponad 30 serdecznych mniszek na czele z ihumenią Anastazją z godnością kontynuuje działanie założonego w 1901 r. monasteru w Krasnymstoku. Piękna zadbana cerkiew pod wezwaniem Św. Gabriela, monasterski dom z kaplicą Narodzenia Najświętszej Marii Panny, ikony własnoręcznie pisane, nieustanna modlitewna adoracja relikwii św. Gabriela, mnóstwo relikwiarzy ze świętościami, pracownie. Wszystko zadbane i ukwiecone, aż nie chce się odjeżdżać z tego świętego i namodlonego miejsca.
Pielgrzymi są bardzo wdzięczni siostrom monasteru w Zwierkach za tę modlitwę i gościnę.
W powrotnej drodze pielgrzymi odwiedzili również miejsce pochówku św. Męczennika Gabriela, gdzie znajduje się upamiętniający św. Krzyż i tablice z życiorysem świętego, napisane w różnych językach. Miejsce to również jest bardzo zadbane - z ławeczką, gdzie można pomodlić się oraz odpocząć w leśnej ciszy.
Zebranych Bratczyków przy Centrum Kultury Prawosławnej serdecznie przywitał przewodniczący Mikołaj Nazaruk. W czasie podróży autokarowej wznieśliśmy modlitwy poranne i zapoznaliśmy się z planem pielgrzymki.
Do monasteru przybyliśmy nieco wcześniej, przed Św. Liturgią aby bez pośpiechu pokłonić się Moszczom Św. Męcz. Gabriela i ikonie Matieri Bożej Krasnostockiej, przystąpić do sakramentu Św. Spowiedzi i złożyć na modlitwę swe zapiski.
Nabożeństwo w monasterze przebiegało w niezwykłym, modlitewnym nastroju przy anielskim śpiewie chóru sióstr.
Ojciec Aleksy, który niesie posługę w monasterze, serdecznie pozdrowił Bratczyków i wyraził swe słowa uznania dla działalności bractw cerkiewnych, a jednocześnie zachęcał wszystkich wiernych do społecznej pracy na rzecz Cerkwi, a tym samym zbliżenia się do Boga.
Opiekun duchowy bractwa Ojciec Archimandryta Sergiusz za zasługi na rzecz bractwa uroczyście wręczył p. Wierze Pawluczuk Srebrny Order św. Braci Sołuńskich.
Po Św. Liturgii przełożona monasteru ihumenia Anastazja błogosławiła naszym Bratczykom na wspólne spożycie śniadania w monasterskim Domu Pielgrzyma wraz z o. Jerzym Nieścierowiczem i wybranymi mniszkami.
Po poczęstunku i dziękczynnych modlitwach siostry Daria i Margaryta zaprosiły nas na multimedialną prezentację swego monasteru. Najpierw zapoznaliśmy się z historią powstania monasteru, który jest kontynuatorem tradycji klasztoru istniejącego od 1901 roku w Krasnymstoku, obecnym Różanymstoku. W 1915 r. monaster ten liczył około 90 sióstr, posiadał piękną cerkiew, pensjonat dla dziewcząt przygotowujący pedagogów do szkół parafialnych, internat, szpital, dom pielgrzyma oraz przytułek dla sierot, gdzie wychowano ok. 600 dzieci.
W czasie wojny mniszki z Krasnostockiego Monasteru były ewakuowane w głąb Rosji. W 1921 roku, gdy przełożona klasztoru wraz z siostrami szczęśliwie wróciły do Różanegostoku, ich majątek - budynki monasterskie i cerkiew były już przekazane Kościołowi rzymskokatolickiemu dla salezjanów.
Prawosławne siostry nie mogły zamieszkać w swoim monasterze w Różanymstoku. Tak rozpoczęła się ich tułaczka - do Grodna, z powrotem do Różanegostoku, Żyrowicz, Połocka - trwająca aż do 1993 roku.
Dwie nowicjuszki z naszego kraju, wśród nich obecna przełożona tego monasteru ihumenia Anastazja, uczyły się życia monastycznego we Francji. W żeńskim monasterze Opieki Matki Bożej w Burgundii, w Bussy-en-Othe przebywały do 1993 r., kiedy powróciły do Białegostoku, by kontynuować modlitwę Krasnostockiego Monasteru. Ówczesny Ordynariusz Diecezji Białostockiej i Gdańskiej Arcybiskup Sawa 7 maja 1993 r. uroczyście powołał Żeński Monaster Przenajświętszej Marii Panny przy Parafii św. Proroka Eliasza w Białymstoku – Dojlidach.
28 kwietnia 1996 r. dokonano położenia kamienia węgielnego pod budowę cerkwi Św. Gabriela w Zwierkach, rodzinnej wsi świętego naszej ziemi. Już w 2003 r. odprawiona została w dzień święta Św. Gabriela pierwsza Św. Liturgia. Jednocześnie w tym dniu Arcybiskup Jakub dokonał wmurowania aktu erekcyjnego pod budowę domu Żeńskiego Monasteru Narodzenia Przenajświętszej Marii Panny.
We wrześniu 2008 roku siostry całkowicie przeniosły się do monasteru w Zwierkach.
Siostry Daria i Margaryta na przemian prezentowały historię swego monasteru. Przy cudownym śpiewie chóru monasterskiego oraz niezwykłych dźwiękach duduki, instrumentu z dawnych czasów chrześcijańskich, zapoznawaliśmy się z codziennym życiem mniszek. Na prezentowanych wyświetlanych fotografiach ujrzeliśmy jak siostry szyją szaty liturgiczne, haftują, piszą ikony, produkują pachnące świece cerkiewne z czystego wosku, pieką prosfory i chleb, przygotowują sobie zapasy na zimę i jak wygląda ich pełne posłuszanija, codzienne życie. Siostry pielęgniarki na czele z siostrą Elżbietą - lekarzem stomatologiem - prowadzą gabinet stomatologiczny.
Ponad 30 serdecznych mniszek na czele z ihumenią Anastazją z godnością kontynuuje działanie założonego w 1901 r. monasteru w Krasnymstoku. Piękna zadbana cerkiew pod wezwaniem Św. Gabriela, monasterski dom z kaplicą Narodzenia Najświętszej Marii Panny, ikony własnoręcznie pisane, nieustanna modlitewna adoracja relikwii św. Gabriela, mnóstwo relikwiarzy ze świętościami, pracownie. Wszystko zadbane i ukwiecone, aż nie chce się odjeżdżać z tego świętego i namodlonego miejsca.
Pielgrzymi są bardzo wdzięczni siostrom monasteru w Zwierkach za tę modlitwę i gościnę.
W powrotnej drodze pielgrzymi odwiedzili również miejsce pochówku św. Męczennika Gabriela, gdzie znajduje się upamiętniający św. Krzyż i tablice z życiorysem świętego, napisane w różnych językach. Miejsce to również jest bardzo zadbane - z ławeczką, gdzie można pomodlić się oraz odpocząć w leśnej ciszy.
