Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Pierwsza rocznica śmierci ojca mitrata Mikołaja Szebelana
Adrian Dubicki, 19 marca 2020
W drugą sobotę Wielkiego Postu, 14 marca 2020 roku przypadła pierwsza rocznica przejścia do życia wiecznego Błogosławionej Pamięci ojca mitrata Mikołaja Szebelana - pierwszego proboszcza Parafii Prawosławnej w Siemianówce.
Uroczystościom w cerkwi świętego Jerzego Zwycięzcy w Siemianówce przewodniczył Jego Ekscelencja, Najprzewielebniejszy Grzegorz, arcybiskup bielski, w asyście licznie przybyłego duchowieństwa, przy modlitewnym udziale rodziny, bliskich i parafian o. Mikołaja.
Modlitwy o spokój duszy ojca Mikołaja rozpoczęły się o godzinie 9.00, od Liturgii Świętego Jana Chryzostoma. Podczas nabożeństw śpiewał chór pod dyrygenturą proboszcza parafii - o. Walerego Piotrowskiego.
W słowach pouczenia skierowanych do zebranych przed rozpoczęciem Panichidy, arcybiskup Grzegorz szczególną uwagę zwrócił na znaczenie Świętej Liturgii i wyjątkową pozycję sprawującego ją kapłana. „Anioły Boże, które są współobecne przy Tronie Bożym, tylko służą duchownemu, tylko pomagają mu w trakcie Świętej Liturgii. Aniołom będącym blisko Boga nie dane jest odprawiać Świętej Liturgii, a duchowny tego dokonuje. Z tego powodu życie kapłana i to co przeżywa jest tajemnicą. Życie każdego człowieka jest wielką tajemnicą, ale to życie duchownego stanowi tajemnicę szczególnie głęboką.”
Wspominając ojca Mikołaja, Władyka zaznaczył szczególne cechy jego charakteru, które przez współczesny i nie tylko współczesny świat, są i były niedoceniane, które często uważa się za słabości - to łagodność i pokora. Takie nastawienie daje wewnętrzny spokój i radość, przywołuje Łaskę Bożą i już na ziemi pozwala poznać niebiańskie i duchowe tajemnice. Kaznodzieja zaznaczył, że osoba o. Mikołaja często pojawia się we wspomnieniach duchowieństwa, rodziny i parafian, bo ”jego miłość była tak wielka, że nie chciał zostawiać swojej parafii, chciał być ze swoimi parafianami. Wszystkie powierzone mu przez Boga osoby były zapisane w jego sercu i zawsze chciał modlić się wspólnie z nimi”.
Po zakończeniu Świętej Liturgii i Panichidy, zebrani udali się na cmentarz parafialny, gdzie naprzeciwko cerkwi świętego Pantelejmona, którą budował ojciec Mikołaj, znajduje się jego grób. Podczas wspólnej modlitwy, arcybiskup Grzegorz poprzez wygłoszone modlitwy i okropienie święconą wodą dokonał poświęcenia pamiątkowego krzyża na nagrobku.
Wszyscy zgromadzeni na uroczystościach, po ich zakończeniu udali się na wspólny posiłek, który był okazją do licznych, ciepłych wspomnień osoby ojca Mikołaja, jego życia i dokonań. W naszej pamięci ojciec Mikołaj Szebelan pozostanie na zawsze wzorem kapłana gorliwego, skromnego i pokornego. Zapamiętamy go jako cierpliwego spowiednika, dobrego człowieka zawsze służącego radą, pomocą i umiejącego pocieszyć dobrym słowem. Kapłana oddanego bezgranicznie Cerkwi, dbającego o rozwój duchowy parafian i wielkiego budowniczego parafii. Duchownego, który drogę do Boga wskazywał swoim życiem.
Христос Воскресе отче Николае! Вечная память отче Николае!
Uroczystościom w cerkwi świętego Jerzego Zwycięzcy w Siemianówce przewodniczył Jego Ekscelencja, Najprzewielebniejszy Grzegorz, arcybiskup bielski, w asyście licznie przybyłego duchowieństwa, przy modlitewnym udziale rodziny, bliskich i parafian o. Mikołaja.
Modlitwy o spokój duszy ojca Mikołaja rozpoczęły się o godzinie 9.00, od Liturgii Świętego Jana Chryzostoma. Podczas nabożeństw śpiewał chór pod dyrygenturą proboszcza parafii - o. Walerego Piotrowskiego.
W słowach pouczenia skierowanych do zebranych przed rozpoczęciem Panichidy, arcybiskup Grzegorz szczególną uwagę zwrócił na znaczenie Świętej Liturgii i wyjątkową pozycję sprawującego ją kapłana. „Anioły Boże, które są współobecne przy Tronie Bożym, tylko służą duchownemu, tylko pomagają mu w trakcie Świętej Liturgii. Aniołom będącym blisko Boga nie dane jest odprawiać Świętej Liturgii, a duchowny tego dokonuje. Z tego powodu życie kapłana i to co przeżywa jest tajemnicą. Życie każdego człowieka jest wielką tajemnicą, ale to życie duchownego stanowi tajemnicę szczególnie głęboką.”
Wspominając ojca Mikołaja, Władyka zaznaczył szczególne cechy jego charakteru, które przez współczesny i nie tylko współczesny świat, są i były niedoceniane, które często uważa się za słabości - to łagodność i pokora. Takie nastawienie daje wewnętrzny spokój i radość, przywołuje Łaskę Bożą i już na ziemi pozwala poznać niebiańskie i duchowe tajemnice. Kaznodzieja zaznaczył, że osoba o. Mikołaja często pojawia się we wspomnieniach duchowieństwa, rodziny i parafian, bo ”jego miłość była tak wielka, że nie chciał zostawiać swojej parafii, chciał być ze swoimi parafianami. Wszystkie powierzone mu przez Boga osoby były zapisane w jego sercu i zawsze chciał modlić się wspólnie z nimi”.
Po zakończeniu Świętej Liturgii i Panichidy, zebrani udali się na cmentarz parafialny, gdzie naprzeciwko cerkwi świętego Pantelejmona, którą budował ojciec Mikołaj, znajduje się jego grób. Podczas wspólnej modlitwy, arcybiskup Grzegorz poprzez wygłoszone modlitwy i okropienie święconą wodą dokonał poświęcenia pamiątkowego krzyża na nagrobku.
Wszyscy zgromadzeni na uroczystościach, po ich zakończeniu udali się na wspólny posiłek, który był okazją do licznych, ciepłych wspomnień osoby ojca Mikołaja, jego życia i dokonań. W naszej pamięci ojciec Mikołaj Szebelan pozostanie na zawsze wzorem kapłana gorliwego, skromnego i pokornego. Zapamiętamy go jako cierpliwego spowiednika, dobrego człowieka zawsze służącego radą, pomocą i umiejącego pocieszyć dobrym słowem. Kapłana oddanego bezgranicznie Cerkwi, dbającego o rozwój duchowy parafian i wielkiego budowniczego parafii. Duchownego, który drogę do Boga wskazywał swoim życiem.
Христос Воскресе отче Николае! Вечная память отче Николае!
Ojciec mitrat Mikołaj Szebelan urodził się 1 marca 1935 roku w Terespolu nad Bugiem, w wierzącej prawosławnej rodzinie Andrzeja i Marii Szabelan. Od 1948 roku niósł posługę prysłużnika, podczas której zrodziła się w nim chęć służenia Bogu i zostania duchownym. W 1952 roku ojciec Mikołaj Szebelan wstąpił do Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie, w początkowym i trudnym okresie jego funkcjonowania. W trakcie czwartego roku nauki, 13 lutego 1956 roku w cerkwi Podwyższenia Krzyża Świętego w Kuźnicy wstąpił w związek małżeński z Eugenią Bajko. 1 kwietnia 1956 roku, w niedzielę świętego Jana Klimaka, w soborze świętej Marii Magdaleny w Warszawie, z rąk metropolity Makarego, ojciec Mikołaj przyjął święcenia diakońskie, natomiast 4 listopada 1956 roku, w święto Kazańskiej Ikony Matki Bożej święcenia kapłańskie.
Na prośbę mieszkańców Siemianówki, metropolita Makary postanawia rozpocząć przygotowania do utworzenia samodzielnej parafii, powierzając o. Mikołajowi z dniem 10 grudnia 1956 roku obowiązki wikarnego parafii w Narewce, z oddelegowaniem do posługi prawosławnym mieszkańcom Siemianówki i okolicznych wsi. Przybywając do Siemianówki o. Mikołaj i m. Eugenia mieszkali przez pół roku w wynajętym mieszkaniu, prowadząc w tym czasie prace przy budowie plebanii (czerwiec 1957), organizując cmentarz parafialny (marzec 1957). Działania te prowadzą do spełnienia wymagań i uzyskania zgody władz państwowych na erygowanie w dniu 31 sierpnia 1957 roku samodzielnej parafii prawosławnej, której pierwszym proboszczem został w dniu 17 września 1957 roku mianowany o. Mikołaj Szebelan.
Kolejne lata mijają na dalszym, dynamicznym rozwoju infrastrukturalnym i materialnym parafii. W 1968 roku zakończona została budowa dzwonnicy cerkwi świętego Jerzego. W latach 1970-1971 wnętrze cerkwi pokrywa polichromia, a ikonostas wykonany z płótna zastępuje konstrukcja drewniana. W latach 1976-1977 prace skupiają się nad ogrodzeniem terenu cerkwi św. Jerzego betonowym murem, a w latach 1979-1981 zrealizowano wymianę drewnianego ogrodzenia cmentarza na betonowe. 13 czerwca 1983 roku biskup Jeremiasz dokonuje poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę cmentarnej cerkwi świętego Pantelejmona, a po roku (9 września 1984) dokonuje jej poświęcenia. Oprócz prac przy świątyniach, realizowane są również prace przy budowie budynków gospodarczych oraz rozbudowie domu parafialnego (1987-1988) i wymianie jego poszycia dachowego. W roku 1993 uwaga skupiona jest na pracach nad odnowieniem polichromii cerkwi świętego Jerzego. Obok cerkwi parafialnej powstaje (1998) kapliczka przeznaczona do poświęcania wody. W 1999 roku w cerkwi św. Jerzego założono olejowe ogrzewanie podłogowe, dające komfort wiernym i zabezpieczające wyposażenie świątyni przed zniszczeniem przez wilgoć. W okresie służby o. Mikołaja w Siemianówce przeprowadzano liczne drobniejsze prace remontowe cerkwi i budynków parafialnych, w świątyniach zainstalowano alarmy antywłamaniowe i nagłośnienie. W 2001 roku zakupiono złocony okład Prestoła do cerkwi św. Jerzego, a w 2008 roku poświęcono cztery nowe dzwony. Od 2008 roku cerkiew parafialna posiada iluminację. W roku 2016 wymieniono na kamienne schody prowadzące do cerkwi św. Jerzego, a w 2018 roku do cerkwi św. Pantelejmona.
Od 1999 roku ojciec Mikołaj pełnił rolę spowiednika duchowieństwa dekanatu hajnowskiego. Za prace dla dobra cerkwi był wielokrotnie nagradzany cerkiewnymi nagrodami (m.in.: krzyżem z ozdobami (1984), mitrą (1999), krzyżem metropolitarnym (2001)), orderami PAKP (m. in. Orderem Św. Równej Apostołom Marii Magdaleny - I stopnia (2011)) oraz odznaczeniami państwowymi (m. in. Złotym Krzyżem Zasługi (2011)).
Ojciec Mikołaj Szebelan zmarł 14 marca 2019 roku w białostockim szpitalu. Jego ciało spoczęło na cmentarzu prawosławnym w Siemianówce, naprzeciw cerkwi św. Pantelejmona, którą budował.
Fotografie: autor
