Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Zmarł Starzec Efrem z Arizony
Jerzy Betlejko, 08 grudnia 2019
W sobotę 7 grudnia ok. godz. 22:00 (w niedzielę ok. godz. 6:00 czasu polskiego) zasnął w Panu Starzec Efrem z Arizony.
Obdarzany miłością Starzec szeregu monasterów odszedł, po wieloletniej chorobie, do innego życia, pozostawiając po sobie błogosławione dzieło i bogaty depozyt duchowy. Był osobą, która odnowiła monastycyzm na kontynencie amerykańskim, powołując wiele monasterów i przekształcając pustynie w uświęcone miejsca.
Zgodnie z informacjami agencji orthodoxianewsagency.gr Starzec wziął wczoraj udział w nabożeństwach i przyjął Świętą Komunię.
Nabożeństwo pogrzebowe zostanie odprawione w najbliższą środę 11 grudnia, ale już teraz duże rzesze wiernych i jego dzieci duchowych z Grecji przygotowują się do wylotu do USA, aby oddać ostatni pokłon tej wielkiej współczesnej osobowości Prawosławia.
Był duchowym dzieckiem współczesnego świętego – Starca Józefa Hezychasty, i wartym odnotowania jest fakt, że zasnął w Panu dokładnie 60 lat po zaśnięciu Starca Józefa. U jego boku Starzec Efrem zdobył wybitne wykształcenie duchowe i doświadczenie ascetyczne. Natomiast po jego śmierci Starzec Efrem stworzył własną wspólnotę, a wkrótce został powołany do kierowania Św. Monasterem Filoteu na Św. Górze Atos. Dzięki niemu ten monaster, w ciągu zaledwie kilku lat, przeżył ogromny rozwój duchowy a mnisi z tego monasteru zapełnili również trzy inne cenobie i skity. Liczba żeńskich monasterów, które zostały założone lub odnowione pod jego duchową opieką, jest o wiele większa. Tym wszakże, co uczyniło go znanym na całym świecie, jest duchowy ruch, który wzbudził w Ameryce. Jego centrum stał się Św. Monaster Św. Antoniego w Arizonie, a towarzyszy mu ponad 20 wspólnot monastycznych, które prowadzą znaczącą działalność misyjną.
Starzec był obdarzony darem słowa. Choć mówił bardzo prostym językiem, to jednak jego słowa były pełne głębokiego sensu duchowego. Jego kazania były dla wszystkich ważną szkołą prawosławnej duchowości.
Krótka biografia Starca Efrema z Arizony
Starzec Efrem urodził się 24 stycznia 1928 r. w Volos jako Joannis Moraitis. Dziecięce lata spędził w ubóstwie, pomagając swemu ojcu w jego zajęciach, zawsze jednak podążał w slad za pobożnym przykładem swojej matki (która później została mniszką, przyjmując imię Teofano).
W wieku 14 lat zaczęła się jego fascynacja życiem monastycznym, ale nie otrzymał od swego ojca duchowego błogosławieństwa na udanie się na Św. Górę Atos, dopóki nie ukończył 19 roku życia.
Zaraz po przybyciu na Św. Górę Atos, w dniu 26 września 1947 r., bezpośrednio udał się do Starca Józefa (Hezychasty), do groty Czcigodnego Poprzednika, który przyjął go do swojego bractwa, i dokonał jego postrzyżyn 9 miesięcy później, w 1948 r., nadając mu imię Efrem. Będąc posłusznym swemu starcowi, mnich Efrem przyjął święcenia diakońskie a następnie kapłańskie. Życie we wspólnocie Starca Józefa było bardzo surowe i ascetyczne.
Po zaśnięciu w Panu Starca Józefa w 1959 r. wielu mnichów zebrało się wokół Starca Efrema, albowiem uznawali go za swego ojca duchowego.
W 1973 r. jego wspólnota przeniosła się do Św. Monasteru Filoteu, a on został jego ihumenem. Dzięki rozgłosowi, jakiego z powodu Starca Efrema nabrał ten monaster, jego wspólnota monastyczna bardzo szybko wzrosła.
Władze duchowe Św. Góry Atos zwróciły się do niego z prośbą o odrodzenie i ponowne zasiedlenie wielu monasterów na Św. Górze Atos, które cierpiały z powodu braku mnichów, jak np.: Ksiropotamu, Konstamonitu czy Karakalu. Właśnie te monastery znalazły się pod jego przewodnictwem duchowym.
Istnieją też inne monastery w Grecji, które rozwinęły się pod przewodnictwem duchowym Starca Efrema, jak np.: Św. Monaster Św. Jana Chrzciciela w Serres, Bogurodzicy Hodegetrii w Poratria (Volos), Archanioła Michała, były metochion (podworie) Św. Monasteru Filoteu, na wyspie Tasos.
W 1979 r. Starzec Efrem dotarł, z powodów zdrowotnych, do Kanady. Gdy tylko się tam znalazł i poddał się badaniom lekarskim, jednocześnie też zaczął spowiadać, udzielać porad i nauczać greckich emigrantów. Jego działalność duszpasterska, wskutek wystosowanego do niego zaproszenia, rozszerzyła się z Kanady na USA, i od tego czasu jego wizyty odbywały się nieprzerwanie, a jego duszpasterska pomoc coraz bardziej się powiększała.
Wtedy też powoli rodziła się myśl założenia w Ameryce monasteru, ażeby greccy emigranci mieli trwałą bazę dla duchowego zaopatrzenia. Podjęto odpowiednie działania i na początek założono dwa monastery, jeden w Montrealu w Kanadzie, a drugi w Pittsburghu w USA. Zakładanie monasterów kontynuowano - obecnie istnieje ich 19, a aktualnie tworzone są jeszcze kolejne dwa.
Starzec Efrem nadal był duchowym ojcem monasterów na Św. Górze Atos oraz 8 żeńskich monasterów na terenie całej Grecji. Ponieważ jednak nie było zbyt praktycznym rozwiązanie, aby był nadal ihumenem Św. Monasteru Filoteu, podczas długich okresów nieobecności w USA, dlatego też zrezygnował z tej godności w 1990 r.
W Ameryce założył więc do dzisiaj 19 monasterów, z których 17 znajduje się w USA, a 2 w Kanadzie (męskie i żeńskie), są one podporządkowane Greckiej Archidiecezji Ameryki i kanady.
Są to następujące monastery: 2 na Florydzie, 2 w Teksasie, 2 w Chicago, 2 w Południowej Karolinie, 1 w Nowym Jorku, 1 w Waszyngtonie, 1 w Pensylwanii, 1 w Kalifornii, 1 w Illinois, 1 w Michigan, 1 w Montrealu i 1 w Toronto, które są poświęcone Chrystusowi, Bogurodzicy oraz różnym świętym.
Zbudowano też dom starców.
Do dzisiaj, to znaczy do niedzieli 8 grudnia 2019 r., Starzec Efrem prowadził życie mnisze w monasterze Św. Antoniego na pustyni w Arizonie, jakiś czas drogi od stolicy stanu Arizona Phoenix i niedaleko od miasta Florence.
Św. Monaster Św. Antoniego
Założenie i budowa monasteru św. Antoniego rozpoczęły się w 1995 r. Jest to męski monaster, w którym żyje ok. 35 mnichów różnych narodowości, natomiast jego ihumenem jest hagiorycki hieromnich o. Paisjusz, który przybył tam ze Św. Góry Atos.
Monaster rozpościera się obecnie na obszarze 2.000 metrów kwadratowych, i codziennie jest odwiedzany przez licznych pielgrzymów z całego świata, jest cenobistyczny (wspólnotowy), na swoim terenie ma kilka cerkwi: św. Antoniego, św. Nektariusza, św. Mikołaja (kamienna), św. Serafima, św. Dymitra (w stylu rosyjskim) oraz św. Jerzego. Niedaleko od monasteru, na niewielkim wzgórzu, znajduje się również cerkiewka św. Eliasza, podobna do cerkiewek na wyspie Santorini, to znaczy w kolorach białym i błękitnym.
Monaster ma stołówkę dla ubogich, a także utrzymuje zakład dla ubogich i opuszczonych kobiet w mieście Tucson.
Mnisi pochodzący z Grecji są nieliczni, większość mnichów to miejscowi prawosławni Amerykanie, należący do różnych narodowości oraz konwertyci. Językiem nabożeństw jest jęz. grecki, ponieważ wszyscy mnisi uczą się języka greckiego oraz muzyki bizantyjskiej.
Mnisi utrzymują i skrupulatnie stosują w praktyce bizantyjski depozyt w postaci tradycji, nabożeństw, modlitw oraz ogólnie życia zgodnego z zasadami Św. Góry Atos.
Źróło: www.orthodoxianewsagency.gr
Obdarzany miłością Starzec szeregu monasterów odszedł, po wieloletniej chorobie, do innego życia, pozostawiając po sobie błogosławione dzieło i bogaty depozyt duchowy. Był osobą, która odnowiła monastycyzm na kontynencie amerykańskim, powołując wiele monasterów i przekształcając pustynie w uświęcone miejsca.
Zgodnie z informacjami agencji orthodoxianewsagency.gr Starzec wziął wczoraj udział w nabożeństwach i przyjął Świętą Komunię.
Nabożeństwo pogrzebowe zostanie odprawione w najbliższą środę 11 grudnia, ale już teraz duże rzesze wiernych i jego dzieci duchowych z Grecji przygotowują się do wylotu do USA, aby oddać ostatni pokłon tej wielkiej współczesnej osobowości Prawosławia.
Był duchowym dzieckiem współczesnego świętego – Starca Józefa Hezychasty, i wartym odnotowania jest fakt, że zasnął w Panu dokładnie 60 lat po zaśnięciu Starca Józefa. U jego boku Starzec Efrem zdobył wybitne wykształcenie duchowe i doświadczenie ascetyczne. Natomiast po jego śmierci Starzec Efrem stworzył własną wspólnotę, a wkrótce został powołany do kierowania Św. Monasterem Filoteu na Św. Górze Atos. Dzięki niemu ten monaster, w ciągu zaledwie kilku lat, przeżył ogromny rozwój duchowy a mnisi z tego monasteru zapełnili również trzy inne cenobie i skity. Liczba żeńskich monasterów, które zostały założone lub odnowione pod jego duchową opieką, jest o wiele większa. Tym wszakże, co uczyniło go znanym na całym świecie, jest duchowy ruch, który wzbudził w Ameryce. Jego centrum stał się Św. Monaster Św. Antoniego w Arizonie, a towarzyszy mu ponad 20 wspólnot monastycznych, które prowadzą znaczącą działalność misyjną.
Starzec był obdarzony darem słowa. Choć mówił bardzo prostym językiem, to jednak jego słowa były pełne głębokiego sensu duchowego. Jego kazania były dla wszystkich ważną szkołą prawosławnej duchowości.
Krótka biografia Starca Efrema z Arizony
Starzec Efrem urodził się 24 stycznia 1928 r. w Volos jako Joannis Moraitis. Dziecięce lata spędził w ubóstwie, pomagając swemu ojcu w jego zajęciach, zawsze jednak podążał w slad za pobożnym przykładem swojej matki (która później została mniszką, przyjmując imię Teofano).
W wieku 14 lat zaczęła się jego fascynacja życiem monastycznym, ale nie otrzymał od swego ojca duchowego błogosławieństwa na udanie się na Św. Górę Atos, dopóki nie ukończył 19 roku życia.
Zaraz po przybyciu na Św. Górę Atos, w dniu 26 września 1947 r., bezpośrednio udał się do Starca Józefa (Hezychasty), do groty Czcigodnego Poprzednika, który przyjął go do swojego bractwa, i dokonał jego postrzyżyn 9 miesięcy później, w 1948 r., nadając mu imię Efrem. Będąc posłusznym swemu starcowi, mnich Efrem przyjął święcenia diakońskie a następnie kapłańskie. Życie we wspólnocie Starca Józefa było bardzo surowe i ascetyczne.
Po zaśnięciu w Panu Starca Józefa w 1959 r. wielu mnichów zebrało się wokół Starca Efrema, albowiem uznawali go za swego ojca duchowego.
W 1973 r. jego wspólnota przeniosła się do Św. Monasteru Filoteu, a on został jego ihumenem. Dzięki rozgłosowi, jakiego z powodu Starca Efrema nabrał ten monaster, jego wspólnota monastyczna bardzo szybko wzrosła.
Władze duchowe Św. Góry Atos zwróciły się do niego z prośbą o odrodzenie i ponowne zasiedlenie wielu monasterów na Św. Górze Atos, które cierpiały z powodu braku mnichów, jak np.: Ksiropotamu, Konstamonitu czy Karakalu. Właśnie te monastery znalazły się pod jego przewodnictwem duchowym.
Istnieją też inne monastery w Grecji, które rozwinęły się pod przewodnictwem duchowym Starca Efrema, jak np.: Św. Monaster Św. Jana Chrzciciela w Serres, Bogurodzicy Hodegetrii w Poratria (Volos), Archanioła Michała, były metochion (podworie) Św. Monasteru Filoteu, na wyspie Tasos.
W 1979 r. Starzec Efrem dotarł, z powodów zdrowotnych, do Kanady. Gdy tylko się tam znalazł i poddał się badaniom lekarskim, jednocześnie też zaczął spowiadać, udzielać porad i nauczać greckich emigrantów. Jego działalność duszpasterska, wskutek wystosowanego do niego zaproszenia, rozszerzyła się z Kanady na USA, i od tego czasu jego wizyty odbywały się nieprzerwanie, a jego duszpasterska pomoc coraz bardziej się powiększała.
Wtedy też powoli rodziła się myśl założenia w Ameryce monasteru, ażeby greccy emigranci mieli trwałą bazę dla duchowego zaopatrzenia. Podjęto odpowiednie działania i na początek założono dwa monastery, jeden w Montrealu w Kanadzie, a drugi w Pittsburghu w USA. Zakładanie monasterów kontynuowano - obecnie istnieje ich 19, a aktualnie tworzone są jeszcze kolejne dwa.
Starzec Efrem nadal był duchowym ojcem monasterów na Św. Górze Atos oraz 8 żeńskich monasterów na terenie całej Grecji. Ponieważ jednak nie było zbyt praktycznym rozwiązanie, aby był nadal ihumenem Św. Monasteru Filoteu, podczas długich okresów nieobecności w USA, dlatego też zrezygnował z tej godności w 1990 r.
W Ameryce założył więc do dzisiaj 19 monasterów, z których 17 znajduje się w USA, a 2 w Kanadzie (męskie i żeńskie), są one podporządkowane Greckiej Archidiecezji Ameryki i kanady.
Są to następujące monastery: 2 na Florydzie, 2 w Teksasie, 2 w Chicago, 2 w Południowej Karolinie, 1 w Nowym Jorku, 1 w Waszyngtonie, 1 w Pensylwanii, 1 w Kalifornii, 1 w Illinois, 1 w Michigan, 1 w Montrealu i 1 w Toronto, które są poświęcone Chrystusowi, Bogurodzicy oraz różnym świętym.
Zbudowano też dom starców.
Do dzisiaj, to znaczy do niedzieli 8 grudnia 2019 r., Starzec Efrem prowadził życie mnisze w monasterze Św. Antoniego na pustyni w Arizonie, jakiś czas drogi od stolicy stanu Arizona Phoenix i niedaleko od miasta Florence.
Św. Monaster Św. Antoniego
Założenie i budowa monasteru św. Antoniego rozpoczęły się w 1995 r. Jest to męski monaster, w którym żyje ok. 35 mnichów różnych narodowości, natomiast jego ihumenem jest hagiorycki hieromnich o. Paisjusz, który przybył tam ze Św. Góry Atos.
Monaster rozpościera się obecnie na obszarze 2.000 metrów kwadratowych, i codziennie jest odwiedzany przez licznych pielgrzymów z całego świata, jest cenobistyczny (wspólnotowy), na swoim terenie ma kilka cerkwi: św. Antoniego, św. Nektariusza, św. Mikołaja (kamienna), św. Serafima, św. Dymitra (w stylu rosyjskim) oraz św. Jerzego. Niedaleko od monasteru, na niewielkim wzgórzu, znajduje się również cerkiewka św. Eliasza, podobna do cerkiewek na wyspie Santorini, to znaczy w kolorach białym i błękitnym.
Monaster ma stołówkę dla ubogich, a także utrzymuje zakład dla ubogich i opuszczonych kobiet w mieście Tucson.
Mnisi pochodzący z Grecji są nieliczni, większość mnichów to miejscowi prawosławni Amerykanie, należący do różnych narodowości oraz konwertyci. Językiem nabożeństw jest jęz. grecki, ponieważ wszyscy mnisi uczą się języka greckiego oraz muzyki bizantyjskiej.
Mnisi utrzymują i skrupulatnie stosują w praktyce bizantyjski depozyt w postaci tradycji, nabożeństw, modlitw oraz ogólnie życia zgodnego z zasadami Św. Góry Atos.
Źróło: www.orthodoxianewsagency.gr