Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Przyjaciele Boga: Święty Gabriel (Urgebadze)
Piotr Sterlingow, 27 września 2019
Święty Gabriel (Urgebadze) urodził się 26 sierpnia 1929 roku w Tbilisi. Od dziecka pragnął zostać mnichem. W 1955 roku, po odbyciu służby wojskowej przyjął święcenia diakońskie oraz postrzyżyny mnisze. Cztery dni po postrzyżynach przyjął święcenia kapłańskie.
Młodego mnicha charakteryzowało wielkie męstwo i odwaga. 1 maja 1965 roku, podczas jednej z demonstracji, spalił 12-metrowy portret Lenina powieszony na budynku Komitetu Partii Gruzińskiej SRR. Został za to dotkliwie pobity i przetransportowany do siedziby KGB. Na przesłuchaniu mówił: „Zrobiłem to, ponieważ nie należy ubóstwiać człowieka. Na miejscu portretu Lenina powinna wisieć ikona ukrzyżowania Chrystusa. Dlaczego piszecie „chwała Leninowi”? Taka chwała nie jest potrzebna człowiekowi. Powinniście pisać „Chwała Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi za to, że pokonał śmierć i dał nam życie wieczne”. Ojciec Gabriel cudem uniknął śmierci przez rozstrzelanie. Komunistyczne władze skierowały go do szpitala psychiatrycznego. Został uwolniony po 7 miesiącach. Mimo tego, że nie pozbawiono go stanu kapłańskiego, zabroniono mu odprawiać nabożeństwa. Nawet Eucharystię przyjmował jak człowiek świecki. Często był wzywany do siedziby KGB, skąd wracał pobity. Bywały przypadki, że obrażenia były tak ciężkie, że nie dał rady iść o własnych siłach. Władze, widząc gorliwość ojca Gabriela, nieustannie podejmowały próby przeszkodzenia mu.
W 1971 roku decyzją patriarchy Efrema II Święty został spowiednikiem w monasterze w Samtawro. Żył tam w bardzo ascetycznych warunkach. Pomagał wielu ludziom przychodzącym do niego. Bóg obdarzył go wieloma darami, między innymi darem uleczania chorób i darem prorokowania. Mimo tego Starzec ukrywał swoje dary przed większością ludzi. Ze względu na swoją skromność przez większość życia podążał drogą jurodstwa - udawał szaleńca, skrywając swoje duchowe cnoty.
Święty oddał duszę Panu 2 listopada 1995 roku. 24 grudnia 2012 roku ojciec Gabriel został kanonizowany przez Synod Gruzińskiej Cerkwi Prawosławnej. W 2014 roku zostały wydobyte jego relikwie, które znajdują się w monasterze Samtawro.
Pouczenia Świętego
Pokora to niegasnąca świeca przyjemna Bogu.
Miłość to złoto, a pokora to diament.
Cudze grzechy to nie twoja sprawa. Płacz myśląc o swoich grzechach.
Trzeba kochać wszystkich. Jeśli nie możesz, to życz im chociaż dobra.
Na ziemi nie ma człowieka, który mógłby w pełni wyjaśnić, czym jest miłość. Na ziemi tego nie zrozumiesz.
Jeśli nienawidzisz chociaż jednego człowieka, to tym samym nienawidzisz Samego Chrystusa i jesteś daleko od Królestwa Niebieskiego.
Jeśli ktoś jest chory i potrzebuje lekarstwa, które trzeba przynieść z daleka, nocą, idąc przez las pełen wilków, a ty bez zastanowienia pójdziesz po nie ze względu na bliźniego, to pokażesz co to takiego miłość.
Czy dusza człowieka będzie spokojna, jeśli jego bliźni znajduje się w niebezpieczeństwie? Jeśli w twoim domu jest chory człowiek, którym trzeba się opiekować lepiej jest zostać i opiekować się nim niż pójść do cerkwi.
Nie znając duchowego stanu bliźniego nie udzielaj mu rad.
Nieustannie dążcie do Boga. Bóg widząc to da wam wszystko, co potrzebne.
Dla Boga nie jest ważne to czy jesteś mnichem czy świeckim. Najważniejsze to dążenie do Boga, tym człowiek się zbawia. Bóg rozliczy mnicha z tego, co mnisze, a świeckiego z tego, co świeckie.
Jeśli podczas modlitwy poproszą cię o pomoc, a ty powiesz „skończę się modlić i wtedy pomogę” wiedz, że twoja modlitwa nie jest przyjemna dla Boga.
Źródło: pravoslavie.ru
Młodego mnicha charakteryzowało wielkie męstwo i odwaga. 1 maja 1965 roku, podczas jednej z demonstracji, spalił 12-metrowy portret Lenina powieszony na budynku Komitetu Partii Gruzińskiej SRR. Został za to dotkliwie pobity i przetransportowany do siedziby KGB. Na przesłuchaniu mówił: „Zrobiłem to, ponieważ nie należy ubóstwiać człowieka. Na miejscu portretu Lenina powinna wisieć ikona ukrzyżowania Chrystusa. Dlaczego piszecie „chwała Leninowi”? Taka chwała nie jest potrzebna człowiekowi. Powinniście pisać „Chwała Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi za to, że pokonał śmierć i dał nam życie wieczne”. Ojciec Gabriel cudem uniknął śmierci przez rozstrzelanie. Komunistyczne władze skierowały go do szpitala psychiatrycznego. Został uwolniony po 7 miesiącach. Mimo tego, że nie pozbawiono go stanu kapłańskiego, zabroniono mu odprawiać nabożeństwa. Nawet Eucharystię przyjmował jak człowiek świecki. Często był wzywany do siedziby KGB, skąd wracał pobity. Bywały przypadki, że obrażenia były tak ciężkie, że nie dał rady iść o własnych siłach. Władze, widząc gorliwość ojca Gabriela, nieustannie podejmowały próby przeszkodzenia mu.
W 1971 roku decyzją patriarchy Efrema II Święty został spowiednikiem w monasterze w Samtawro. Żył tam w bardzo ascetycznych warunkach. Pomagał wielu ludziom przychodzącym do niego. Bóg obdarzył go wieloma darami, między innymi darem uleczania chorób i darem prorokowania. Mimo tego Starzec ukrywał swoje dary przed większością ludzi. Ze względu na swoją skromność przez większość życia podążał drogą jurodstwa - udawał szaleńca, skrywając swoje duchowe cnoty.
Święty oddał duszę Panu 2 listopada 1995 roku. 24 grudnia 2012 roku ojciec Gabriel został kanonizowany przez Synod Gruzińskiej Cerkwi Prawosławnej. W 2014 roku zostały wydobyte jego relikwie, które znajdują się w monasterze Samtawro.
Pouczenia Świętego
Pokora to niegasnąca świeca przyjemna Bogu.
Miłość to złoto, a pokora to diament.
Cudze grzechy to nie twoja sprawa. Płacz myśląc o swoich grzechach.
Trzeba kochać wszystkich. Jeśli nie możesz, to życz im chociaż dobra.
Na ziemi nie ma człowieka, który mógłby w pełni wyjaśnić, czym jest miłość. Na ziemi tego nie zrozumiesz.
Jeśli nienawidzisz chociaż jednego człowieka, to tym samym nienawidzisz Samego Chrystusa i jesteś daleko od Królestwa Niebieskiego.
Jeśli ktoś jest chory i potrzebuje lekarstwa, które trzeba przynieść z daleka, nocą, idąc przez las pełen wilków, a ty bez zastanowienia pójdziesz po nie ze względu na bliźniego, to pokażesz co to takiego miłość.
Czy dusza człowieka będzie spokojna, jeśli jego bliźni znajduje się w niebezpieczeństwie? Jeśli w twoim domu jest chory człowiek, którym trzeba się opiekować lepiej jest zostać i opiekować się nim niż pójść do cerkwi.
Nie znając duchowego stanu bliźniego nie udzielaj mu rad.
Nieustannie dążcie do Boga. Bóg widząc to da wam wszystko, co potrzebne.
Dla Boga nie jest ważne to czy jesteś mnichem czy świeckim. Najważniejsze to dążenie do Boga, tym człowiek się zbawia. Bóg rozliczy mnicha z tego, co mnisze, a świeckiego z tego, co świeckie.
Jeśli podczas modlitwy poproszą cię o pomoc, a ty powiesz „skończę się modlić i wtedy pomogę” wiedz, że twoja modlitwa nie jest przyjemna dla Boga.
Źródło: pravoslavie.ru
Przyjaciele Boga: Starzec Eumeniusz (Saridakis)
Sylwetki współczesnych świętych i starców, kontynuatorów tradycji Świętych Ojców.
Przyjaciele Boga: Starzec Filoteusz (Zerwakos)
Sylwetki współczesnych świętych i starców, kontynuatorów tradycji Świętych Ojców.