Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Kilka słów o Niedzieli Niewiast Niosących Wonności
oprac. Elżbieta Dulko , 21 kwietnia 2018
W trzecią niedzielę po Wielkanocy Cerkiew wspomina Święte Niewiasty Niosące Wonności (cs. Жены - мироносицы), a także św. Józefa z Arymatei i św. Nikodema.
Wśród Niewiast wymienia się: Marię Magdalenę, Marię i Joannę Jakubowe, Marię Salome (matkę apostołów Jana Teologa i Jakuba), Marię Kleofasową, Martę i Marię z Betanii (siostry Łazarza) oraz Zuzannę. [1]
Cerkiew podkreśla ich odwagę, ponieważ nieustannie czuwały przy Chrystusie. Mimo panującego strachu po Jego śmierci „...przy krzyżu Jezusowym stały Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.” [2] Później przybyły z wonnościami do grobu Zmartwychwstałego Chrystusa.
O tym wydarzeniu mówi troparion dzisiejszego dnia:
„Anioł stanął przy grobie przed niewiastami niosącymi wonności i zawołał: Wonności dobre są dla zmarłych, Chrystus zaś okazał się niedostępny zepsuciu. Zaśpiewajcie przeto: Zmartwychwstał Pan, dając światu wielkie miłosierdzie.” [3]
Św. Mikołaj Serbski zauważa:
„Jak wielka różnica jest między tymi niewiastami a Ewą! One z miłości pośpieszyły być posłusznymi martwemu Panu, podczas gdy Ewa nie chciała być posłuszną nawet żywemu. One były posłuszne na Golgocie, w miejscu przestępstwa, krwi i złośliwości, a Ewa była nieposłuszna w Raju!” [4]
„To nie one namaściły Twoje martwe ciało, ale Ty namaściłeś ich żywe dusze olejem radości. Niepocieszone gołębie stały się jaskółkami nowej wiosny. Płaczące niewiasty z Twojego grobu zostały świętymi w Twoim Królestwie Niebieskim.” [4]
Warto wspomnieć też św. Marię Magdalenę, która wieść o Zmartwychwstaniu zaniosła cesarzowi Tyberiuszowi i podarowała mu jajko – symbol odradzającego się życia. Cesarz powiedział, że Zmartwychwstanie jest niemożliwe jak to, że to jajko stanie się czerwone. Ku jego zdziwieniu jajko zabarwiło się na czerwono.
Odwagą i miłością wykazał się też dostojny Józef z Arymatei (cs. Благообразный Иосиф), który „Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa” [5], a następnie z pomocą św. Nikodema pochował je w grobie.
W akatyście do śww. Marty i Marii (sióstr Łazarza) są słowa: „Radujcie się Marto i Mario, pokazujące nam wzór wiary i miłości.” [6] Niech Niewiasty Niosące Wonności będą dla nas przykładem, a nasze dusze staną się takie jak one: posłuszne, pokorne i radosne.
Przypisy:
[1] „Relacje ewangelistów co do liczby niewiast nie są zgodne. Ewangelista Jan Teolog mówi o samej Marii Magdalenie (J 20, 1-18), ewangelista Mateusz o Marii Magdalenie i „drugiej Marii” (prawdopodobnie mając na myśli Matkę Bożą) (Mt 28, 1-10), ewangelista Marek o Marii Magdalenie, Marii Jakubowem i Marii Salome (Mk 16, 1-13) zaś ewangelista Łukasz pisze ogólnie o niewiastach, dopiero później dodając, że tymi, które zaniosły apostołom nowinę o zmartwychwstaniu Chrystusa były Maria Magdalena i Joanna, i Maria Jakubowa, i inne, które z nim były (Łk 24, 1-10). Zgodnie z Tradycją Kościoła prawosławnego niewiastami niosącymi wonności nazywane są: równa apostołom Maria Magdalena († I w.), Maria Kleofasowa († I w.), Joanna – żona Chuzy († I w.), Marta i Maria z Betanii – siostry św. Łazarza († I w.), Salome – matka apostołów Jana Teologa i Jakuba († I w.) oraz Zuzanna († I w.). Jednocześnie przyjmuje się, że również inne, nieznane z imienia niewiasty, mogły być wraz z Marią Magdaleną i innymi znanymi z imienia niewiastami, świadkami Zmartwychwstania Chrystusa, w związku z czym mogą być tak samo tytułowane. Pamięć wszystkich niewiast niosących wonności Kościół prawosławny czci w trzecią niedzielę po Passze.”
„Typologia świętych w Kościele prawosławnym: próba systematyki” Jarosław Charkiewicz
[2] Ewangelia wg Jana
[3] Liturgia.cerkiew.pl, tłumaczenie ks. Henryk Paprocki
[4] Источник: Святитель Николай Сербский (Велимирович). Беседы. книга вторая. - М.: "Лодья", 2003, сс.350-366
[5] Ewangelia wg Marka
[6] W oryginale: „Радуйтеся, Марфо и Марие, образ веры и любве нам показующия”, Akatyst śww. Marcie i Marii Siostrom Łazarza
fot. 1 za: kartik.ru
fot. 2 za: pravoslavie.ru
fot. 3 za: feastdays3.rssing.com
fot. 4 za: ikona-divo.ru
Wśród Niewiast wymienia się: Marię Magdalenę, Marię i Joannę Jakubowe, Marię Salome (matkę apostołów Jana Teologa i Jakuba), Marię Kleofasową, Martę i Marię z Betanii (siostry Łazarza) oraz Zuzannę. [1]
Cerkiew podkreśla ich odwagę, ponieważ nieustannie czuwały przy Chrystusie. Mimo panującego strachu po Jego śmierci „...przy krzyżu Jezusowym stały Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.” [2] Później przybyły z wonnościami do grobu Zmartwychwstałego Chrystusa.
O tym wydarzeniu mówi troparion dzisiejszego dnia:
„Anioł stanął przy grobie przed niewiastami niosącymi wonności i zawołał: Wonności dobre są dla zmarłych, Chrystus zaś okazał się niedostępny zepsuciu. Zaśpiewajcie przeto: Zmartwychwstał Pan, dając światu wielkie miłosierdzie.” [3]
Św. Mikołaj Serbski zauważa:
„Jak wielka różnica jest między tymi niewiastami a Ewą! One z miłości pośpieszyły być posłusznymi martwemu Panu, podczas gdy Ewa nie chciała być posłuszną nawet żywemu. One były posłuszne na Golgocie, w miejscu przestępstwa, krwi i złośliwości, a Ewa była nieposłuszna w Raju!” [4]
„To nie one namaściły Twoje martwe ciało, ale Ty namaściłeś ich żywe dusze olejem radości. Niepocieszone gołębie stały się jaskółkami nowej wiosny. Płaczące niewiasty z Twojego grobu zostały świętymi w Twoim Królestwie Niebieskim.” [4]
Warto wspomnieć też św. Marię Magdalenę, która wieść o Zmartwychwstaniu zaniosła cesarzowi Tyberiuszowi i podarowała mu jajko – symbol odradzającego się życia. Cesarz powiedział, że Zmartwychwstanie jest niemożliwe jak to, że to jajko stanie się czerwone. Ku jego zdziwieniu jajko zabarwiło się na czerwono.
Odwagą i miłością wykazał się też dostojny Józef z Arymatei (cs. Благообразный Иосиф), który „Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa” [5], a następnie z pomocą św. Nikodema pochował je w grobie.
W akatyście do śww. Marty i Marii (sióstr Łazarza) są słowa: „Radujcie się Marto i Mario, pokazujące nam wzór wiary i miłości.” [6] Niech Niewiasty Niosące Wonności będą dla nas przykładem, a nasze dusze staną się takie jak one: posłuszne, pokorne i radosne.
Przypisy:
[1] „Relacje ewangelistów co do liczby niewiast nie są zgodne. Ewangelista Jan Teolog mówi o samej Marii Magdalenie (J 20, 1-18), ewangelista Mateusz o Marii Magdalenie i „drugiej Marii” (prawdopodobnie mając na myśli Matkę Bożą) (Mt 28, 1-10), ewangelista Marek o Marii Magdalenie, Marii Jakubowem i Marii Salome (Mk 16, 1-13) zaś ewangelista Łukasz pisze ogólnie o niewiastach, dopiero później dodając, że tymi, które zaniosły apostołom nowinę o zmartwychwstaniu Chrystusa były Maria Magdalena i Joanna, i Maria Jakubowa, i inne, które z nim były (Łk 24, 1-10). Zgodnie z Tradycją Kościoła prawosławnego niewiastami niosącymi wonności nazywane są: równa apostołom Maria Magdalena († I w.), Maria Kleofasowa († I w.), Joanna – żona Chuzy († I w.), Marta i Maria z Betanii – siostry św. Łazarza († I w.), Salome – matka apostołów Jana Teologa i Jakuba († I w.) oraz Zuzanna († I w.). Jednocześnie przyjmuje się, że również inne, nieznane z imienia niewiasty, mogły być wraz z Marią Magdaleną i innymi znanymi z imienia niewiastami, świadkami Zmartwychwstania Chrystusa, w związku z czym mogą być tak samo tytułowane. Pamięć wszystkich niewiast niosących wonności Kościół prawosławny czci w trzecią niedzielę po Passze.”
„Typologia świętych w Kościele prawosławnym: próba systematyki” Jarosław Charkiewicz
[2] Ewangelia wg Jana
[3] Liturgia.cerkiew.pl, tłumaczenie ks. Henryk Paprocki
[4] Источник: Святитель Николай Сербский (Велимирович). Беседы. книга вторая. - М.: "Лодья", 2003, сс.350-366
[5] Ewangelia wg Marka
[6] W oryginale: „Радуйтеся, Марфо и Марие, образ веры и любве нам показующия”, Akatyst śww. Marcie i Marii Siostrom Łazarza
fot. 1 za: kartik.ru
fot. 2 za: pravoslavie.ru
fot. 3 za: feastdays3.rssing.com
fot. 4 za: ikona-divo.ru
