Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Ihumen Nikon: Porady duchowe alkoholikowi i jego żonie
Stefan Dmitruk, 25 grudnia 2017
Przetłumaczone na język polski z języka rosyjskiego „Porady duchowe alkoholikowi i jego żonie” autorstwa ihumena Nikona (Worobiowa) można przeczytać na „Blogu poświęconemu chorobie alkoholowej w ujęciu Cerkwi Prawosławnej”. Cykl składa się z dziewięć listów.
Między 1958 a 1963 r. ihumen Nikon korespondował ze swoimi dziećmi duchowymi Sergiuszem i Katarzyną Maniłowymi. W listach ich autor zawarł porady duchowe mające pomóc Sergiuszowi w walce z chorobą alkoholową. Poruszał w nich kwestie związane z przyczynami choroby, pokajaniem, konsekwencjami pozostania w alkoholiźmie, sugerował Sergiuszowi, w jaki sposób alkoholik może podjąć walkę duchową, podejmował próby dramatycznego boju o duszę swojego duchowego syna, wsparcia osoby współuzależnionej – w tym przypadku żony alkoholika.
Autor listów - Mikołaj Worobiow - urodził się 4 maja 1894 r. we wsi Mikszino (gubernia twerska). Pochodził z wielodzietnej rodziny chłopskiej. Tuż przed wybuchem I wojny światowej ukończył Szkołę Realną w Wysznim Wołoczkie (gubernia twerska). W 1914 r. rozpoczął studia w Psychoneurologicznym Instytucie w Petersburgu. Po I roku nauki zrezygnował z nauki. Po kryzysie duchowym nawrócił się w 1915 r. Dwa lata później podjął studia w Akademii Duchownej w Moskwie. Po powodu wybuchu rewolucji musiał przerwać naukę. Przez kilka lat uczył matematyki w Wysznim Wołoczku, wrócił do Moskwy i pełnił funkcję psalmisty w cerkwi pw. św. św. Borysa i Gleba. W marcu 1931 r. bp miński i słucki Teofan (Siemieniako; 1879 – 1937) dokonał postrzyżyn małej schimy Mikołaja z imieniem Nikon, wyświęcił na diakona, a 26 grudnia 1932 r. na prezbitra. Hieromnich Nikon w 1933 r. był aresztowany i skazany na 5 lat łagrów. Opuścił je w 1937 r. i udał się ponownie do Wyszniego Wołoczka. W 1941 r., po reaktywacji sieci parafialnej, niósł posługę kapłańską w diecezji smoleńskiej. Między 1944 a 1948 r. był proboszczem cerkwi pw. Zwiastowania Bogurodzicy w Kozielsku. W kolejnych latach służył w obwodzie tulskim – w Bielowie i Jefriemowie. Później trafił do Smoleńska i Gżatska. Z okazji święta Paschy w 1956 r. podniesiony do godności ihumena. Zmarł 7 września 1963 r. w Gżatsku. Po śmierci ihumena Nikona ukazały się „Kazania” oraz „Pozostało nam pokajanie – listy do dzieci duchowych”.
Całą korespondencję można przeczytać klikając TUTAJ
Między 1958 a 1963 r. ihumen Nikon korespondował ze swoimi dziećmi duchowymi Sergiuszem i Katarzyną Maniłowymi. W listach ich autor zawarł porady duchowe mające pomóc Sergiuszowi w walce z chorobą alkoholową. Poruszał w nich kwestie związane z przyczynami choroby, pokajaniem, konsekwencjami pozostania w alkoholiźmie, sugerował Sergiuszowi, w jaki sposób alkoholik może podjąć walkę duchową, podejmował próby dramatycznego boju o duszę swojego duchowego syna, wsparcia osoby współuzależnionej – w tym przypadku żony alkoholika.
Autor listów - Mikołaj Worobiow - urodził się 4 maja 1894 r. we wsi Mikszino (gubernia twerska). Pochodził z wielodzietnej rodziny chłopskiej. Tuż przed wybuchem I wojny światowej ukończył Szkołę Realną w Wysznim Wołoczkie (gubernia twerska). W 1914 r. rozpoczął studia w Psychoneurologicznym Instytucie w Petersburgu. Po I roku nauki zrezygnował z nauki. Po kryzysie duchowym nawrócił się w 1915 r. Dwa lata później podjął studia w Akademii Duchownej w Moskwie. Po powodu wybuchu rewolucji musiał przerwać naukę. Przez kilka lat uczył matematyki w Wysznim Wołoczku, wrócił do Moskwy i pełnił funkcję psalmisty w cerkwi pw. św. św. Borysa i Gleba. W marcu 1931 r. bp miński i słucki Teofan (Siemieniako; 1879 – 1937) dokonał postrzyżyn małej schimy Mikołaja z imieniem Nikon, wyświęcił na diakona, a 26 grudnia 1932 r. na prezbitra. Hieromnich Nikon w 1933 r. był aresztowany i skazany na 5 lat łagrów. Opuścił je w 1937 r. i udał się ponownie do Wyszniego Wołoczka. W 1941 r., po reaktywacji sieci parafialnej, niósł posługę kapłańską w diecezji smoleńskiej. Między 1944 a 1948 r. był proboszczem cerkwi pw. Zwiastowania Bogurodzicy w Kozielsku. W kolejnych latach służył w obwodzie tulskim – w Bielowie i Jefriemowie. Później trafił do Smoleńska i Gżatska. Z okazji święta Paschy w 1956 r. podniesiony do godności ihumena. Zmarł 7 września 1963 r. w Gżatsku. Po śmierci ihumena Nikona ukazały się „Kazania” oraz „Pozostało nam pokajanie – listy do dzieci duchowych”.
Całą korespondencję można przeczytać klikając TUTAJ