Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Chirotonia biskupa hajnowskiego
ks. Łukasz Koleda, 25 września 2017
W dniu 25 września 2017 roku, w katedrze metropolitalnej św. Marii Magdaleny w Warszawie, odbyła się następna chirotonia biskupia, zgodnie z decyzją Świętego Soboru Biskupów z dnia 24 sierpnia 2017 roku. Udzielono jej archimandrycie Pawłowi (Tokajukowi) z tytułem biskupa hajnowskiego.
Niedzielnego popołudnia, 24 września, przed nabożeństwem jutrzni miał miejsce obrzęd mianowania biskupa, który rozpoczął się od oznajmienia zebranym w warszawskiej katedrze metropolitalnej św. Marii Magdaleny, decyzji o wyborze kandydata na katedrę biskupią: „Czcigodny ojcze archimandryto Pawle, Święty Sobór Świętego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego błogosławi Waszą Świętość na biskupa chronionego przez Boga miasta Hajnówka”. Jej ogłoszenia dokonał ks. archidiakon Włodzimierz Trusiewicz. W odpowiedzi wierni usłyszeli słowa archimandryty Pawła: „Ponieważ Święty Sobór zadecydował podnieść mnie do takiej posługi, dziękuję, przyjmuję i nic przeciw nie mówię”. Następnie rozpoczął się krótki molebien, sprawowany przez samych biskupów, przez co zaakcentowane jest, że kandydat na biskupa wchodzi do grona biskupów – kontynuatorów sukcesji apostolskiej. Po molebniu mowę wygłosił archimandryta Paweł:
Wasze Eminencjo, Wielce Błogosławiony Władyko, miłujący Hierarcho i Ojcze! Wasze Ekscelencje, Czcigodni Arcypasterze!
W nadziei na nieograniczone miłosierdzie Boże i Wasze święte modlitwy staję przed Panem Jezusem Chrystusem i Wami następcami apostołów. Decyzją Świętego Soboru Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, będąc niegodnym, powołany zostałem do wzniosłej służby biskupiej. Z pokorą i wdzięcznością przyjmuję ten wybór, jako wolę Pana naszego Jezusa Chrystusa wobec mojej osoby i nic przeciw nie mówię.
W szczerym uznaniu swej niemocy i niegodności, ze świadomością wzniosłości i wielkiej odpowiedzialności za przyszłe arcypasterskie pasterzowanie, w pełni oddaję siebie prowadzeniu niedoścignionej i najmądrzejszej Opatrzności Bożej.
Usilnie wierzę, iż łaska Świętego Ducha, „zawsze chorych uzdrawiająca i niedostatek uzupełniająca” umocni i moją osobę w niesieniu biskupiego brzemienia, zgodnie ze słowami apostoła Pawła: „Wszystko mogą w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13). Ufam, że zadatek Waszego zaufania i miłosierdzia, będzie inspiracją do zgłębiania cierpliwości, słuchania i miłości, w służbie Cerkwi i jej wiernym. Żywię nadzieję, że podniesienie mnie do godności biskupiej, posłuży dobru Świętej Powszechnej i Apostolskiej Cerkwi, stając się przyczynkiem dla zbawienia ludzi.
Stojąc przed Wami, sięgam wspomnieniami do momentu, kiedy mą wewnętrzną, głęboką decyzją było poświęcenie siebie służbie Bogu. Patrząc na dotychczasową życiową drogę, pragnę Bogu wyrazić wdzięczność za okazane mej osobie wszelkie dobro oraz za ludzi, poprzez których to dobro zostało mi okazane. W tym miejscu chciałbym podziękować Wam, Hierarchom Cerkwi Chrystusowej. W pierwszej kolejności chciałbym wyrazić swoją wdzięczność Waszej Eminencji za ojcowską opiekę. W przeciągu siedemnastu lat, Wasza Eminencja ukierunkowywała mnie, chroniła, troszczyła się, wychowywała, nauczała, zawsze będąc miłosiernym ojcem i dobrym pasterzem. Chciałbym wyrazić także słowa wdzięczności pozostałym Hierarchom naszej Cerkwi.
Dziękuję moim rodzicom, braciom, siostrom, krewnym, a także moim nauczycielom za ich pomoc, dobroć i cierpliwość. To właśnie Wy, odkryliście mi niewypowiedziane pokłady Bożej miłości wobec stworzenia i nie dające się z niczym porównać poczucie obecności Opatrzności Bożej w otaczającym nas świecie.
Przede mną jeszcze wiele nauki, dlatego też proszę Was, abyście nie zapominali o mnie i udzielali cennych porad oraz wspierali modlitwą. Z pokorą oraz stracham, skłaniam głowę i z szacunkiem proszę Waszą Eminencję i pozostałych członków Świętego Soboru Biskupów o modlitwę oraz błogosławieństwo na drogę którą rozpoczynam, abym łaskę darowanego Świętego Ducha, mógł zachować i powiększyć w służbie Cerkwi. Poprzez modlitwy Bogurodzicy oraz wstawiennictwo wszystkich świętych niechaj stanie się wola w Trójcy wychwalanego Boga: Ojca i Syna i Świętego Ducha. Amen.
Po obrzędzie mianowania, sprawowana była jutrznia.
W poniedziałkowy poranek, pomimo dnia pracującego, warszawska katedra wypełniła się wiernymi. Nie zabrakło przedstawicieli Hajnówki, przybyłych do stolicy by powitać swego nowego biskupa. Licznie reprezentowane było duchowieństwo okręgu hajnowskiego. Miłym akcentem była obecność młodzieży z podlaskiej Orli. Wśród oficjalnych gości znaleźli się przedstawiciele władz samorządowych Hajnówki, służb więziennej i zdrowia.
O godzinie 9.30, tuż przed św. Liturgią, miał miejsce obrzęd wyznania wiary. Biskup nominat został przyprowadzany przed oblicze zebranego na środku świątyni episkopatu pod przewodnictwem Jego Eminencji Metropolity Sawy. Archidiakon oznajmił: Przyprowadzany jest umiłowany przez Boga, wybrany i zatwierdzony archimandryta Paweł, mający być wyświęconym na biskupa chronionego przez Boga miasta Hajnówki. Po czym nastąpił swoisty dialog pomiędzy Jego Eminencją, a kandydatem do biskupstwa, mający na celu sprawdzenie poprawności wyznawanej wiary. Wartym podkreślenia jest fakt, iż wyznanie nieceo-konstaynopolitańskiego symbolu wiary, drugiego Wyznania Wiary, w którym kandydat wyjaśnia dogmat o hipostazach Trójjedynego Boga i o dwóch naturach Boga Słowa oraz trzeciego Wyznania Wiary, w którym przysięga bezwarunkowo przestrzegać kanonów świętych Apostołów, Powszechnych i Lokalnych Soborów, dogmatów, reguł Świętych Ojców, chronić Tradycję Cerkwi i jej zasady, dbać o spokój w Cerkwi, być posłusznym wobec metropolity i innych biskupów, kierować swoją owczarnią z bojaźnią Bożą, dokonuje się nie tylko wobec episkopatu lecz także w obecności wiernych. Tak więc w obrzędzie przysięgi biskupiej, zwanej także wyznaniem wiary, uczestnicy pełnia lokalnej Cerkwi, a w osobach przybyłych z zagranicy hierarchów pełnia Cerkwi powszechnej. Na zakończenie obrzędu podpisany tekst przysięgi biskupiej został wręczony Jego Eminencji. Po wygłoszeniu mnogoletswija zgromadzonym arcypasterzom, ojczyźnie i jej władzom, a także biskupowi nominatowi oraz przyjęcia błogosławieństwa od hierarchów, archimandryta Paweł został odprowadzony do ołtarza, gdzie oczekiwał na przygotowanym orlecu – dywanie z wyobrażeniem lecącego nad miastem orła, będącym dystynkcją biskupią – chirotonii biskupiej.
Św. Liturgii przewodniczył Jego Eminencja Metropolita Sawa w asyście członków Soboru Biskupów naszej Cerkwi: arcybiskupa lubelskiego i chełmskiego Abla, arcybiskupa białostockiego i gdańskiego Jakuba, arcybiskupa wrocławskiego i szczecińskiego Jerzego, biskupa przemyskiego i gorlickiego Paisjusza, biskupa supraskiego Grzegorza, biskupa łódzkiego i poznańskiego Atanazego oraz hierarchów z zagranicy: metropolity Astany i Kazachstanu Aleksandra, metropolity Włodzimierza – Wołyńskiego i Kowla Włodzimierza, księży dziekanów diecezji warszawsko-bielskiej, przedstawicieli Prawosławnego Ordynariatu Wojskowego, rocznika seminaryjnego i braci kapłanów. Modlitewnie śpiewał chór katedry prowadzony przez ks. protodiakona Sergiusza Bowtruczuka.
Po śpiewie trisagionu archimandryta Andrzej oraz archidiakon Włodzimierz, poprowadzili archimandrytę Pawła przed Królewską Bramę, gdzie został przejęty przez dwóch najstarszych biskupów i niejako wprowadzony do społeczności biskupiej. Rozpoczęła się chirotonia biskupia. Na głowę, klęczącego przed ołtarzem – prestołem archimandryty, biskupi włożyli otwartą Ewangelię – znak obecności Chrystusa, podtrzymując ją swoimi prawicami. Po odczytaniu stosownych modlitw rytu chirotonii biskupiej, nowy hierarcha odziany został w szaty biskupie: sakos, omoforion, panagię oraz mitrę zwieńczoną krzyżem. Po wymianie braterskiego pocałunku miłości między arcypasterzami, biskup Paweł zajął miejsce po prawicy Jego Eminencji. Po odczytaniu poniedziałkowej perykopy ewangelicznej, nowy biskup hajnowski błogosławił po raz pierwszy biskupimi świecami. Także po raz pierwszy wznosił modlitwy podczas wielkiego wejścia trzymając w dłoniach czaszę. Po Modlitwie Pańskiej, biskup Paweł udzielał w prezbiterium duchowieństwu Eucharystii, po czym Jego Eminencja wręczył mu biskupią mantię, kłobuk oraz czotki.
Po zakończonej św. Liturgii, na środku świątyni, Jego Eminencja Metropolita Sawa, dokonał wręczenia nowemu hierarsze biskupiego pastorału – żezła. Czyniąc to Metropolita Sawa zwrócił się do biskupa Pawła ze słowami pouczenia:
Ekscelencjo, Biskupie Pawle!
Dzisiaj w Swoim życiu przeżywasz wielki dzień. Święta Cerkiew powołała Cię do najwyższej, ale jednocześnie najbardziej odpowiedzialnej służby w Świętej Cerkwi – tj. Boga i ludzi – do posługi biskupiej.
Jezus Chrystus, powołując swych apostołów, powiedział: Chodźcie za Mną, a uczynię was łowcami dusz ludzkich (Mt 4,19).
W ten sposób Pan wezwał i Ciebie młodzieńca Pawła, syna kapłana, abyś poszedł za Nim. Wzrastałeś pod skrzydłami metropolity, doskonaląc się duchowo i intelektualnie. Dzisiaj stoisz przed nami jako arcypasterz Świętej Cerkwi.
Drogi Władyko! Pozdrawiam Cię, z Twym dniem w imieniu Świętego Soboru Biskupów oraz własnym. Pozdrawiam Twych rodziców, znajomych, kolegów ze szkoły, wszystkich obecnych. Rodzicom dziękuję za wychowanie syna dla Cerkwi. Wasz syn osiągnął wysoką godność cerkiewną. Na jego barki nakładana jest dzisiaj część życia naszej Cerkwi, która potrzebuje ofiarnych, współczesnych apostołów.
Zadaniem każdego duszpasterza, a przede wszystkim biskupa, jest jednanie ludzi z Bogiem, wzywanie do jedności o odnowę oraz uświęcanie. Cóż może być większe niż odnawianie duchowe stworzenia Bożego. A to wymaga ofiarnej posługi i ogromnej miłości wobec powierzonej trzody. W imię Chrystusa biskup musi znieść wszystko.
Władyko Pawle! Przypominam Ci słowa, wypowiedziane przez Pana do proroka Ezechiela: Synu człowieczy, ustanowiłem cię stróżem nad pokoleniami izraelskimi. Gdy usłyszysz słowo z ust moich, upomnisz ich w moim imieniu (Ez 3,17).
Dzisiaj powierzani są Ci nie tylko wierni, ale i pasterze. Zostaniesz rozliczony za każdego grzesznika, którego w czas nie nauczyłeś rozumu, za każdego, kto szedł drogą prawdy, a zboczył z niej z Twego powodu. Od dziś Twoją powinnością jest współcierpienie z cierpiącymi, a tym samym uzdrawianie ich na podobieństwo Najwyższego Pasterza Chrystusa, ponieważ w „Jego ranach jest nasze zbawienie” (Iz 53,5).
Biskup nie posiada życia osobistego. Cały powinien poświęcić się dziełu zbawiania ludzkich dusz. Powinieneś być gotów do pokonania wszelkiej goryczy, prześladowań, a nawet śmierci w imię prawdy. Gotów do picia kielicha Chrystusowego i chrzczenia Jego chrztem (Mt 20,23; Mk 10,39). Nieustannie pamiętaj słowa Pana: Idźcie na cały świat, zwiastując Ewangelię całemu stworzeniu! (Мk 16,15). Należy przy tym pamiętać, że w Cerkwi nie istnieje Żyd ani Grek, nie istnieje niewolnik ani wolny (Ga 3,28), a wszyscy są dziećmi Ojca Niebiańskiego.
Władyko Pawle! Niechaj nie trwoży się Twoje serce. Wierzcie w Boga, wierzcie i we Mnie, (J 14,1)mówi Chrystus. Kto jest z Bogiem, ten wszystko zwycięża. Pan daje siły i do serca Twojego wleje pociechę i radość. Chrystus modlił się do Ojca, aby w Jego uczniach radość Moja była zupełna (J 17,13).
Władyko! Widzisz, ile radości i pociechy dla Twojego serca otrzymałeś w swej chirotonii arcypasterskiej. Zachowaj w swym sercu, niczym święty skarb, wszystko to, czego dzisiejszego dnia Pan z Tobą dokonał.
Z wiarą i miłością oraz gorliwością wypełniaj swoją posługę, a Pan zawsze będzie Twym pomocnikiem.
Przyjmij z moich rąk arcypasterski pastorał. Idź z nim w pokoju w świat. A obecnie udziel pierwszego arcypasterskiego błogosławieństwa.
Na zakończenie biskup Paweł udzielił zebranym w warszawskiej katedrze metropolitalnej św. Marii Magdaleny arcypasterskiego błogosławieństwa, po czym przyjmował życzenia płynące z ludzkich serc. Każdy z obecnych chciał złożyć nowemu biskupowi naszej Cerkwi gratulacje i życzenia. Świątyni wypełniła się mnogością pięknych kwiatów oraz radosnym śpiewem mnogoletswija.
Niedzielnego popołudnia, 24 września, przed nabożeństwem jutrzni miał miejsce obrzęd mianowania biskupa, który rozpoczął się od oznajmienia zebranym w warszawskiej katedrze metropolitalnej św. Marii Magdaleny, decyzji o wyborze kandydata na katedrę biskupią: „Czcigodny ojcze archimandryto Pawle, Święty Sobór Świętego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego błogosławi Waszą Świętość na biskupa chronionego przez Boga miasta Hajnówka”. Jej ogłoszenia dokonał ks. archidiakon Włodzimierz Trusiewicz. W odpowiedzi wierni usłyszeli słowa archimandryty Pawła: „Ponieważ Święty Sobór zadecydował podnieść mnie do takiej posługi, dziękuję, przyjmuję i nic przeciw nie mówię”. Następnie rozpoczął się krótki molebien, sprawowany przez samych biskupów, przez co zaakcentowane jest, że kandydat na biskupa wchodzi do grona biskupów – kontynuatorów sukcesji apostolskiej. Po molebniu mowę wygłosił archimandryta Paweł:
Wasze Eminencjo, Wielce Błogosławiony Władyko, miłujący Hierarcho i Ojcze! Wasze Ekscelencje, Czcigodni Arcypasterze!
W nadziei na nieograniczone miłosierdzie Boże i Wasze święte modlitwy staję przed Panem Jezusem Chrystusem i Wami następcami apostołów. Decyzją Świętego Soboru Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, będąc niegodnym, powołany zostałem do wzniosłej służby biskupiej. Z pokorą i wdzięcznością przyjmuję ten wybór, jako wolę Pana naszego Jezusa Chrystusa wobec mojej osoby i nic przeciw nie mówię.
W szczerym uznaniu swej niemocy i niegodności, ze świadomością wzniosłości i wielkiej odpowiedzialności za przyszłe arcypasterskie pasterzowanie, w pełni oddaję siebie prowadzeniu niedoścignionej i najmądrzejszej Opatrzności Bożej.
Usilnie wierzę, iż łaska Świętego Ducha, „zawsze chorych uzdrawiająca i niedostatek uzupełniająca” umocni i moją osobę w niesieniu biskupiego brzemienia, zgodnie ze słowami apostoła Pawła: „Wszystko mogą w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13). Ufam, że zadatek Waszego zaufania i miłosierdzia, będzie inspiracją do zgłębiania cierpliwości, słuchania i miłości, w służbie Cerkwi i jej wiernym. Żywię nadzieję, że podniesienie mnie do godności biskupiej, posłuży dobru Świętej Powszechnej i Apostolskiej Cerkwi, stając się przyczynkiem dla zbawienia ludzi.
Stojąc przed Wami, sięgam wspomnieniami do momentu, kiedy mą wewnętrzną, głęboką decyzją było poświęcenie siebie służbie Bogu. Patrząc na dotychczasową życiową drogę, pragnę Bogu wyrazić wdzięczność za okazane mej osobie wszelkie dobro oraz za ludzi, poprzez których to dobro zostało mi okazane. W tym miejscu chciałbym podziękować Wam, Hierarchom Cerkwi Chrystusowej. W pierwszej kolejności chciałbym wyrazić swoją wdzięczność Waszej Eminencji za ojcowską opiekę. W przeciągu siedemnastu lat, Wasza Eminencja ukierunkowywała mnie, chroniła, troszczyła się, wychowywała, nauczała, zawsze będąc miłosiernym ojcem i dobrym pasterzem. Chciałbym wyrazić także słowa wdzięczności pozostałym Hierarchom naszej Cerkwi.
Dziękuję moim rodzicom, braciom, siostrom, krewnym, a także moim nauczycielom za ich pomoc, dobroć i cierpliwość. To właśnie Wy, odkryliście mi niewypowiedziane pokłady Bożej miłości wobec stworzenia i nie dające się z niczym porównać poczucie obecności Opatrzności Bożej w otaczającym nas świecie.
Przede mną jeszcze wiele nauki, dlatego też proszę Was, abyście nie zapominali o mnie i udzielali cennych porad oraz wspierali modlitwą. Z pokorą oraz stracham, skłaniam głowę i z szacunkiem proszę Waszą Eminencję i pozostałych członków Świętego Soboru Biskupów o modlitwę oraz błogosławieństwo na drogę którą rozpoczynam, abym łaskę darowanego Świętego Ducha, mógł zachować i powiększyć w służbie Cerkwi. Poprzez modlitwy Bogurodzicy oraz wstawiennictwo wszystkich świętych niechaj stanie się wola w Trójcy wychwalanego Boga: Ojca i Syna i Świętego Ducha. Amen.
Po obrzędzie mianowania, sprawowana była jutrznia.
W poniedziałkowy poranek, pomimo dnia pracującego, warszawska katedra wypełniła się wiernymi. Nie zabrakło przedstawicieli Hajnówki, przybyłych do stolicy by powitać swego nowego biskupa. Licznie reprezentowane było duchowieństwo okręgu hajnowskiego. Miłym akcentem była obecność młodzieży z podlaskiej Orli. Wśród oficjalnych gości znaleźli się przedstawiciele władz samorządowych Hajnówki, służb więziennej i zdrowia.
O godzinie 9.30, tuż przed św. Liturgią, miał miejsce obrzęd wyznania wiary. Biskup nominat został przyprowadzany przed oblicze zebranego na środku świątyni episkopatu pod przewodnictwem Jego Eminencji Metropolity Sawy. Archidiakon oznajmił: Przyprowadzany jest umiłowany przez Boga, wybrany i zatwierdzony archimandryta Paweł, mający być wyświęconym na biskupa chronionego przez Boga miasta Hajnówki. Po czym nastąpił swoisty dialog pomiędzy Jego Eminencją, a kandydatem do biskupstwa, mający na celu sprawdzenie poprawności wyznawanej wiary. Wartym podkreślenia jest fakt, iż wyznanie nieceo-konstaynopolitańskiego symbolu wiary, drugiego Wyznania Wiary, w którym kandydat wyjaśnia dogmat o hipostazach Trójjedynego Boga i o dwóch naturach Boga Słowa oraz trzeciego Wyznania Wiary, w którym przysięga bezwarunkowo przestrzegać kanonów świętych Apostołów, Powszechnych i Lokalnych Soborów, dogmatów, reguł Świętych Ojców, chronić Tradycję Cerkwi i jej zasady, dbać o spokój w Cerkwi, być posłusznym wobec metropolity i innych biskupów, kierować swoją owczarnią z bojaźnią Bożą, dokonuje się nie tylko wobec episkopatu lecz także w obecności wiernych. Tak więc w obrzędzie przysięgi biskupiej, zwanej także wyznaniem wiary, uczestnicy pełnia lokalnej Cerkwi, a w osobach przybyłych z zagranicy hierarchów pełnia Cerkwi powszechnej. Na zakończenie obrzędu podpisany tekst przysięgi biskupiej został wręczony Jego Eminencji. Po wygłoszeniu mnogoletswija zgromadzonym arcypasterzom, ojczyźnie i jej władzom, a także biskupowi nominatowi oraz przyjęcia błogosławieństwa od hierarchów, archimandryta Paweł został odprowadzony do ołtarza, gdzie oczekiwał na przygotowanym orlecu – dywanie z wyobrażeniem lecącego nad miastem orła, będącym dystynkcją biskupią – chirotonii biskupiej.
Św. Liturgii przewodniczył Jego Eminencja Metropolita Sawa w asyście członków Soboru Biskupów naszej Cerkwi: arcybiskupa lubelskiego i chełmskiego Abla, arcybiskupa białostockiego i gdańskiego Jakuba, arcybiskupa wrocławskiego i szczecińskiego Jerzego, biskupa przemyskiego i gorlickiego Paisjusza, biskupa supraskiego Grzegorza, biskupa łódzkiego i poznańskiego Atanazego oraz hierarchów z zagranicy: metropolity Astany i Kazachstanu Aleksandra, metropolity Włodzimierza – Wołyńskiego i Kowla Włodzimierza, księży dziekanów diecezji warszawsko-bielskiej, przedstawicieli Prawosławnego Ordynariatu Wojskowego, rocznika seminaryjnego i braci kapłanów. Modlitewnie śpiewał chór katedry prowadzony przez ks. protodiakona Sergiusza Bowtruczuka.
Po śpiewie trisagionu archimandryta Andrzej oraz archidiakon Włodzimierz, poprowadzili archimandrytę Pawła przed Królewską Bramę, gdzie został przejęty przez dwóch najstarszych biskupów i niejako wprowadzony do społeczności biskupiej. Rozpoczęła się chirotonia biskupia. Na głowę, klęczącego przed ołtarzem – prestołem archimandryty, biskupi włożyli otwartą Ewangelię – znak obecności Chrystusa, podtrzymując ją swoimi prawicami. Po odczytaniu stosownych modlitw rytu chirotonii biskupiej, nowy hierarcha odziany został w szaty biskupie: sakos, omoforion, panagię oraz mitrę zwieńczoną krzyżem. Po wymianie braterskiego pocałunku miłości między arcypasterzami, biskup Paweł zajął miejsce po prawicy Jego Eminencji. Po odczytaniu poniedziałkowej perykopy ewangelicznej, nowy biskup hajnowski błogosławił po raz pierwszy biskupimi świecami. Także po raz pierwszy wznosił modlitwy podczas wielkiego wejścia trzymając w dłoniach czaszę. Po Modlitwie Pańskiej, biskup Paweł udzielał w prezbiterium duchowieństwu Eucharystii, po czym Jego Eminencja wręczył mu biskupią mantię, kłobuk oraz czotki.
Po zakończonej św. Liturgii, na środku świątyni, Jego Eminencja Metropolita Sawa, dokonał wręczenia nowemu hierarsze biskupiego pastorału – żezła. Czyniąc to Metropolita Sawa zwrócił się do biskupa Pawła ze słowami pouczenia:
Ekscelencjo, Biskupie Pawle!
Dzisiaj w Swoim życiu przeżywasz wielki dzień. Święta Cerkiew powołała Cię do najwyższej, ale jednocześnie najbardziej odpowiedzialnej służby w Świętej Cerkwi – tj. Boga i ludzi – do posługi biskupiej.
Jezus Chrystus, powołując swych apostołów, powiedział: Chodźcie za Mną, a uczynię was łowcami dusz ludzkich (Mt 4,19).
W ten sposób Pan wezwał i Ciebie młodzieńca Pawła, syna kapłana, abyś poszedł za Nim. Wzrastałeś pod skrzydłami metropolity, doskonaląc się duchowo i intelektualnie. Dzisiaj stoisz przed nami jako arcypasterz Świętej Cerkwi.
Drogi Władyko! Pozdrawiam Cię, z Twym dniem w imieniu Świętego Soboru Biskupów oraz własnym. Pozdrawiam Twych rodziców, znajomych, kolegów ze szkoły, wszystkich obecnych. Rodzicom dziękuję za wychowanie syna dla Cerkwi. Wasz syn osiągnął wysoką godność cerkiewną. Na jego barki nakładana jest dzisiaj część życia naszej Cerkwi, która potrzebuje ofiarnych, współczesnych apostołów.
Zadaniem każdego duszpasterza, a przede wszystkim biskupa, jest jednanie ludzi z Bogiem, wzywanie do jedności o odnowę oraz uświęcanie. Cóż może być większe niż odnawianie duchowe stworzenia Bożego. A to wymaga ofiarnej posługi i ogromnej miłości wobec powierzonej trzody. W imię Chrystusa biskup musi znieść wszystko.
Władyko Pawle! Przypominam Ci słowa, wypowiedziane przez Pana do proroka Ezechiela: Synu człowieczy, ustanowiłem cię stróżem nad pokoleniami izraelskimi. Gdy usłyszysz słowo z ust moich, upomnisz ich w moim imieniu (Ez 3,17).
Dzisiaj powierzani są Ci nie tylko wierni, ale i pasterze. Zostaniesz rozliczony za każdego grzesznika, którego w czas nie nauczyłeś rozumu, za każdego, kto szedł drogą prawdy, a zboczył z niej z Twego powodu. Od dziś Twoją powinnością jest współcierpienie z cierpiącymi, a tym samym uzdrawianie ich na podobieństwo Najwyższego Pasterza Chrystusa, ponieważ w „Jego ranach jest nasze zbawienie” (Iz 53,5).
Biskup nie posiada życia osobistego. Cały powinien poświęcić się dziełu zbawiania ludzkich dusz. Powinieneś być gotów do pokonania wszelkiej goryczy, prześladowań, a nawet śmierci w imię prawdy. Gotów do picia kielicha Chrystusowego i chrzczenia Jego chrztem (Mt 20,23; Mk 10,39). Nieustannie pamiętaj słowa Pana: Idźcie na cały świat, zwiastując Ewangelię całemu stworzeniu! (Мk 16,15). Należy przy tym pamiętać, że w Cerkwi nie istnieje Żyd ani Grek, nie istnieje niewolnik ani wolny (Ga 3,28), a wszyscy są dziećmi Ojca Niebiańskiego.
Władyko Pawle! Niechaj nie trwoży się Twoje serce. Wierzcie w Boga, wierzcie i we Mnie, (J 14,1)mówi Chrystus. Kto jest z Bogiem, ten wszystko zwycięża. Pan daje siły i do serca Twojego wleje pociechę i radość. Chrystus modlił się do Ojca, aby w Jego uczniach radość Moja była zupełna (J 17,13).
Władyko! Widzisz, ile radości i pociechy dla Twojego serca otrzymałeś w swej chirotonii arcypasterskiej. Zachowaj w swym sercu, niczym święty skarb, wszystko to, czego dzisiejszego dnia Pan z Tobą dokonał.
Z wiarą i miłością oraz gorliwością wypełniaj swoją posługę, a Pan zawsze będzie Twym pomocnikiem.
Przyjmij z moich rąk arcypasterski pastorał. Idź z nim w pokoju w świat. A obecnie udziel pierwszego arcypasterskiego błogosławieństwa.
Na zakończenie biskup Paweł udzielił zebranym w warszawskiej katedrze metropolitalnej św. Marii Magdaleny arcypasterskiego błogosławieństwa, po czym przyjmował życzenia płynące z ludzkich serc. Każdy z obecnych chciał złożyć nowemu biskupowi naszej Cerkwi gratulacje i życzenia. Świątyni wypełniła się mnogością pięknych kwiatów oraz radosnym śpiewem mnogoletswija.
Bożej pomocy, długich oraz zbawiennych lat życia Władyko Pawle!
Biskup Paweł urodził się 26 lipca 1978 roku w Sanoku w rodzinie duchownego – ks. Anatola Tokajuka. W 1997 roku, po ukończeniu szkoły średniej w Bielsku Podlaskim (wcześniej, w latach 1993-1996, trzy klasy II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku), wstąpił do Prawosławnego Seminarium Duchownego. Ukończył je w 2000 roku obroną pracy licencjackiej na temat „Posługa duszpasterska we współczesnym świecie”,napisanej pod kierunkiem ks. prof. Rościsława Kozłowskiego. W tym samym roku, 23 czerwca, jako nowicjusz wstąpił do monasteru św. Onufrego Wielkiego w Jabłecznej, a 3 listopada 2000 roku, został skierowany do niesienia posługi w Domu Metropolity w Warszawie. Postrzyżyny w riasofor przyjął 4 marca 2001 roku z rąk metropolity warszawskiego i całej Polski Sawy. Tego samego dnia, z rąk zwierzchnika Cerkwi prawosławnej w Polsce, otrzymał święcenia diakońskie. 15 kwietnia 2013 roku został podniesiony do godności archidiakona. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 czerwca 2017 roku w katedrze św. Marii Magdaleny w Warszawie z rąk metropolity warszawskiego i całej Polski Sawy. 7 września 2017 roku, 2017 r. na ręce Jego Eminencji metropolity Sawy złożył śluby monastyczne małej schimy, otrzymując imię Paweł na cześć św. męczennika Pawła Szwajki. Tego samego dnia metropolita Sawa podniósł go do godności archimandryty. W 2004 roku uzyskał dyplom ukończenia English Language College – Szkoła Języka Angielskiego Metodystów w Warszawie i certyfikat z kursu z zakresu profilaktyki ochrony zbiorów archiwalnych, bibliotecznych, muzealnych, wydany przez Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych w Warszawie. W 2005 roku uzyskał dyplom ukończenia Ogniska Muzycznego Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie. W 2012 roku ukończył studia teologiczne w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie obroną pracy magisterskiej na temat „Pneumatologiczny wymiar Boskiej Liturgii Świętego Jana Chryzostoma” napisanej pod kierunkiem Jego Eminencji metropolity prof. Sawy (Hrycuniaka). Prowadził Archiwum Warszawskiej Metropolii Prawosławnej. W 2017 roku ukończył Szkołę Języka Nowogreckiego na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach, zdając państwowy egzamin. W 2016 roku był członkiem delegacji Cerkwi prawosławnej w Polsce na Święty i Wielki Sobór Cerkwi Prawosławnej. 24 sierpnia 2017 roku Święty Sobór Biskupów PAKP powołał hieromnicha Pawła na biskupa hajnowskiego, wikariusza Diecezji Warszawsko-Bielskiej. Chirotonia biskupia miała miejsce 25 września 2017 roku, w katedrze metropolitalnej św. Marii Magdaleny w Warszawie.
Fot: Jarosław Charkiewicz
za: www.orthodox.pl
