Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Przesłanie Świętego Soboru Biskupów
02 czerwca 2017
PRZESŁANIE Świętego Soboru Biskupów
Świętego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego
Z OKAZJI 70 ROCZNICY TRAGEDII Akcji „Wisła” Do Czcigodnego Duchowieństwa, Miłujących Boga Mnichów i Wszystkich Wiernych.
Świętego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego
Z OKAZJI 70 ROCZNICY TRAGEDII Akcji „Wisła” Do Czcigodnego Duchowieństwa, Miłujących Boga Mnichów i Wszystkich Wiernych.
Bracia i Siostry! W roku bieżącym swoją pamięcią wracamy do tragicznych wydarzeń z 1947 roku, które spowodowały, że nasi dziadowie, ojcowie, bracia i siostry zostali zmuszeni do opuszczenia swojej ojcowizny i udania się w nieznane. Dziesiątki tysięcy wiernych naszej Cerkwi, mieszkańców południowego Podlasia, Chełmszczyzny, Podkarpacia i Łemkowszczyzny wygnano z ich rodzinnej ziemi. Związane to było z tragiczną w swoich skutkach „Akcją Wisła”. Była ona wielkim doświadczeniem dla nas, prawosławnych obywateli Rzeczypospolitej Polskiej.
Siedemdziesiąt lat temu, po raz kolejny w historii, próbowano zniszczyć naszą Cerkiew i Jej wiernych. Rok 1947 należy zapisać do najciemniejszych kart historii, wśród takich jak rok 1596, Thalerhof, lata 1915, 1938, 1944.
Miejmy świadomość, że bez pamięci o historii nigdy nie zrozumiemy współczesności, nie zrozumiemy również życia naszej Cerkwi, jej męczeńskich losów, ale jednocześnie i wielkiego heroizmu. Celem deportacji było oczyszczenie ziem od tradycji cyrylometodiańskiej, wiary, kultury i języka naszych przodków. To właśnie dlatego dotknęła ona wyznawców prawosławia.
Apelujemy do wszystkich wiernych naszej Cerkwi o uczczenie tragicznej w skutkach „Akcji Wisła”. Jej ofiarom okażmy szczególny szacunek, pamięć i miłość. Wsłuchując się w ich wspomnienia, pochylmy czoła przed heroizmem tych, którzy doświadczyli wysiedlenia na „ziemie odzyskane”. Ich heroizm polegał na tym, iż bez względu na to, w jakich warunkach znaleźli się na „cudzej ziemi”, trwali oni w świętej wierze prawosławnej i tradycji swoich przodków. Nie bacząc na okoliczności, troszczyli się przede wszystkim o organizację życia religijnego. To właśnie dzięki Cerkwi ich potomkowie przetrwali po dzień dzisiejszy i świadczą o prawdzie i sile wiary. Pomimo, że swoje nabożeństwa odprawiali w domach mieszkalnych, często po kryjomu, najważniejsze dla nich było pozostawanie przy swojej wierze prawosławnej i jej liturgicznym życiu.
W naszych modlitwach wspominajmy zatem naszych dziadów, ojców, braci i siostry, którzy nigdy nie stracili wiary, nie wyrzekli się swej tradycji i nie wstydzili swojego języka. Słowa Apostoła Pawła: Pamiętajcie o swoich przełożonych, którzy głosili Wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę! (Hbr. 13, 7) niech umacniają i naszą wiarę, będąc duchowym drogowskazem dla zachowania naszej tożsamości religijnej.
W sposób szczególny wspominajmy cierpiących w obozie w Jaworznie, wśród więźniów którego byli duchowni i wierni naszej Cerkwi.
Wspominajmy również wszystkich tych, którzy przekazali nam największy skarb, jakim jest Święte Prawosławie, jego tradycja, oraz kultura i język naszych przodków.
Wychowujmy w duchu wiary i tradycji naszą młodzież i dzieci tak, aby znali swoją historię, by pamiętali o ziemi ojców, zroszonej ich krwią i łzami.
Niech pamięć o tragicznej historii naszych przodków nadal kształtuje naszą świadomość. To, co otrzymaliśmy od naszych – ojców i matek przekazujmy młodemu pokoleniu.
Wznieśmy nasze modlitwy do Chrystusa Pana, aby Jego Zmartwychwstanie dało nam moc trwania w Świętym Prawosławiu, i dawania o nim świadectwa. Tym, którzy odeszli: Wicznaja pamjat’.
Pouczeni radością Zmartwychwstania Pańskiego, wypowiedzmy głosem całej naszej Cerkwi słowa przebaczenia: Przebaczmy wszystko wszystkim mocą Zmartwychwstania.
Siedemdziesiąt lat temu, po raz kolejny w historii, próbowano zniszczyć naszą Cerkiew i Jej wiernych. Rok 1947 należy zapisać do najciemniejszych kart historii, wśród takich jak rok 1596, Thalerhof, lata 1915, 1938, 1944.
Miejmy świadomość, że bez pamięci o historii nigdy nie zrozumiemy współczesności, nie zrozumiemy również życia naszej Cerkwi, jej męczeńskich losów, ale jednocześnie i wielkiego heroizmu. Celem deportacji było oczyszczenie ziem od tradycji cyrylometodiańskiej, wiary, kultury i języka naszych przodków. To właśnie dlatego dotknęła ona wyznawców prawosławia.
Apelujemy do wszystkich wiernych naszej Cerkwi o uczczenie tragicznej w skutkach „Akcji Wisła”. Jej ofiarom okażmy szczególny szacunek, pamięć i miłość. Wsłuchując się w ich wspomnienia, pochylmy czoła przed heroizmem tych, którzy doświadczyli wysiedlenia na „ziemie odzyskane”. Ich heroizm polegał na tym, iż bez względu na to, w jakich warunkach znaleźli się na „cudzej ziemi”, trwali oni w świętej wierze prawosławnej i tradycji swoich przodków. Nie bacząc na okoliczności, troszczyli się przede wszystkim o organizację życia religijnego. To właśnie dzięki Cerkwi ich potomkowie przetrwali po dzień dzisiejszy i świadczą o prawdzie i sile wiary. Pomimo, że swoje nabożeństwa odprawiali w domach mieszkalnych, często po kryjomu, najważniejsze dla nich było pozostawanie przy swojej wierze prawosławnej i jej liturgicznym życiu.
W naszych modlitwach wspominajmy zatem naszych dziadów, ojców, braci i siostry, którzy nigdy nie stracili wiary, nie wyrzekli się swej tradycji i nie wstydzili swojego języka. Słowa Apostoła Pawła: Pamiętajcie o swoich przełożonych, którzy głosili Wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę! (Hbr. 13, 7) niech umacniają i naszą wiarę, będąc duchowym drogowskazem dla zachowania naszej tożsamości religijnej.
W sposób szczególny wspominajmy cierpiących w obozie w Jaworznie, wśród więźniów którego byli duchowni i wierni naszej Cerkwi.
Wspominajmy również wszystkich tych, którzy przekazali nam największy skarb, jakim jest Święte Prawosławie, jego tradycja, oraz kultura i język naszych przodków.
Wychowujmy w duchu wiary i tradycji naszą młodzież i dzieci tak, aby znali swoją historię, by pamiętali o ziemi ojców, zroszonej ich krwią i łzami.
Niech pamięć o tragicznej historii naszych przodków nadal kształtuje naszą świadomość. To, co otrzymaliśmy od naszych – ojców i matek przekazujmy młodemu pokoleniu.
Wznieśmy nasze modlitwy do Chrystusa Pana, aby Jego Zmartwychwstanie dało nam moc trwania w Świętym Prawosławiu, i dawania o nim świadectwa. Tym, którzy odeszli: Wicznaja pamjat’.
Pouczeni radością Zmartwychwstania Pańskiego, wypowiedzmy głosem całej naszej Cerkwi słowa przebaczenia: Przebaczmy wszystko wszystkim mocą Zmartwychwstania.
Z Bożej łaski, pokorni:
+ Sawa, Metropolita Warszawski i całej Polski,
+ Szymon, Arcybiskup Łódzki i Poznański,
+ Abel, Arcybiskup Lubelski i Chełmski,
+ Jakub,Arcybiskup Białostocki i Gdański,
+ Jerzy, Arcybiskup Wrocławski i Szczeciński, Ordynariusz Wojskowy
+ Paisjusz, Biskup Przemyski i Gorlicki,
+ Grzegorz, Biskup Supraski.
Miasto Stołeczne Warszawa
2017 rok
za: www.orthodox.pl