Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Nowi święci Serbskiej Cerkwi Prawosławnej
Dominika Kovačević, 30 maja 2017
Doroczne zgromadzenie Świętego Synodu Serbskiej Cerkwi Prawosławnej, które odbyło się w dniach 14-24 maja w Peću oraz Belgradzie, postanowiło kanonizować następujące osoby:
1. Patriarchę serbskiego Paisjusza Janjevca, dzień pamięci 2/15 października
1542-1647
Urząd patriarszy sprawował w latach 1614-1647. Jako zwierzchnik serbskiej Cerkwi wielką uwagę poświęcał diecezjom i monasterom, zwłaszcza znajdującym się na terenach przygranicznych i zagranicznych. Dzięki częstym kanonicznym wizytom na terenie całego serbskiego Kościoła, wiele monasterów oraz cerkwi parafialnych przeżyło odnowę tak duchową, jak i materialną. Święty Paisjusz był bibliofilem, czytał i sam przepisywał księgi, a także sam napisał dwa dzieła: Żywot cara Uroša oraz Służbę (Nabożeństwo) ku czci cara Uroša.
2. Archimandrytę Stefana Jovanovića (czczony jako Stefan Tronoški), dzień pamięci 4/17 września
Pierwszy nauczyciel ojca współczesnego serbskiego języka i tłumacza Nowego Testamentu na serbski, Vuka Stefanovića Karadžića (1787-1864). Wybitny ojciec duchowy i intelektualista. Świadom ryzyka, udał się do władz tureckich, wstawiając się za swym serbskim narodem. Zginął otruty przez Turków.
3. Metropolitę Skopje Wincentego (Krdžića) i igumena Włodzimierza (Protića), dzień pamięci 16/25 maja
Metropolita Wincenty 1853-1915
Trzeci biskup Skopje po utraceniu autokefalii przez serbską Cerkiew (1766). Zamordowany przez bułgarskie bojówki nacjonalistyczne działające w ramach I wojny światowej.
Hieromnich Włodzimierz 1843-1915
Od 1902 igumen monasteru św. Prochora Pčinjskiego (południowa Serbia). Zamordowany przez bułgarskie bojówki nacjonalistyczne działające w ramach I wojny światowej. Zbezcześciły one również monaster, odrestaurowany trzy lata później.
4. Bestialsko zamordowanych przez wojska faszystowskie i ustaszy mieszkańców miejscowości: Piva (550 osób; dzień pamięci 25 maja/7 czerwca), Velica (około 450 osób), Gornja Polimska (dzień pamięci 15/28 lipca).
5. Mnicha Jakuba (imię świeckie: dr Radoje Arsović) jako Jakuba Nowego Tumanskiego, dzień pamięci 8/21 sierpnia
1894-1946
Urodzony we wsi Kušići; po ukończeniu szkoły podstawowej wyjechał do Francji, by kontynuować naukę. Tam uzyskał stopień doktora filozofii na Sorbonie w Paryżu, oraz tytuł doktora prawa na uczelni Montpellier. Pracował jako dyplomata Królestwa Jugosławii. Przebywając na wypoczynku w latach 30-tych w Vrnjačkoj Banji uczestniczył w spotkaniu prawosławnych bractw. Tam zadziwił się i zachwycił kazaniami św. biskupa Mikołaja Velimirovića, a także pewnego prostego serbskiego chłopa. Doświadczył stanu Łaski Bożej, przez co postanowił porzucić świeckie życie. Ze swą decyzją udał się do władyki Mikołaja, który przyjął go jako nowicjusza. Na tym etapie wykonywał wszystkie posługi mnisze, a także srogo pościł, żywiąc się często resztkami posiłków monasterskich. Miał tylko dwie zużyte mantie (szaty mnisze). W trakcie międzywojnia działał również jako misjonarz i żarliwy kaznodzieja. Dostąpił wielu darów Bożych, w tym prozorliwosti – daru widzenia stanu ludzkich dusz oraz przyszłości. Przepowiedział m. in. bombardowania Belgradu. Potem był szykanowany i prześladowany przez komunistów. We wsi Rabrovo w lutym 1946 roku został złapany i śmiertelnie pobity przez komunistów. Pochowano go w monasterze Tuman, gdzie do dziś znajdują się jego relikwie.
Nagrania audio hymnów ku czci świętych ojców z monasteru Tumane (pierwszy i ostatni plik)
Fotoreportaż z pierwszej Boskiej Liturgii (28 maja) i procesji z relikwiami w monasterze Tumane po ogłoszeniu o. Jakuba świętym
Na podstawie: spc.rs oraz sabor-online.org
1. Patriarchę serbskiego Paisjusza Janjevca, dzień pamięci 2/15 października
1542-1647
Urząd patriarszy sprawował w latach 1614-1647. Jako zwierzchnik serbskiej Cerkwi wielką uwagę poświęcał diecezjom i monasterom, zwłaszcza znajdującym się na terenach przygranicznych i zagranicznych. Dzięki częstym kanonicznym wizytom na terenie całego serbskiego Kościoła, wiele monasterów oraz cerkwi parafialnych przeżyło odnowę tak duchową, jak i materialną. Święty Paisjusz był bibliofilem, czytał i sam przepisywał księgi, a także sam napisał dwa dzieła: Żywot cara Uroša oraz Służbę (Nabożeństwo) ku czci cara Uroša.
2. Archimandrytę Stefana Jovanovića (czczony jako Stefan Tronoški), dzień pamięci 4/17 września
Pierwszy nauczyciel ojca współczesnego serbskiego języka i tłumacza Nowego Testamentu na serbski, Vuka Stefanovića Karadžića (1787-1864). Wybitny ojciec duchowy i intelektualista. Świadom ryzyka, udał się do władz tureckich, wstawiając się za swym serbskim narodem. Zginął otruty przez Turków.
3. Metropolitę Skopje Wincentego (Krdžića) i igumena Włodzimierza (Protića), dzień pamięci 16/25 maja
Metropolita Wincenty 1853-1915
Trzeci biskup Skopje po utraceniu autokefalii przez serbską Cerkiew (1766). Zamordowany przez bułgarskie bojówki nacjonalistyczne działające w ramach I wojny światowej.
Hieromnich Włodzimierz 1843-1915
Od 1902 igumen monasteru św. Prochora Pčinjskiego (południowa Serbia). Zamordowany przez bułgarskie bojówki nacjonalistyczne działające w ramach I wojny światowej. Zbezcześciły one również monaster, odrestaurowany trzy lata później.
4. Bestialsko zamordowanych przez wojska faszystowskie i ustaszy mieszkańców miejscowości: Piva (550 osób; dzień pamięci 25 maja/7 czerwca), Velica (około 450 osób), Gornja Polimska (dzień pamięci 15/28 lipca).
5. Mnicha Jakuba (imię świeckie: dr Radoje Arsović) jako Jakuba Nowego Tumanskiego, dzień pamięci 8/21 sierpnia
1894-1946
Urodzony we wsi Kušići; po ukończeniu szkoły podstawowej wyjechał do Francji, by kontynuować naukę. Tam uzyskał stopień doktora filozofii na Sorbonie w Paryżu, oraz tytuł doktora prawa na uczelni Montpellier. Pracował jako dyplomata Królestwa Jugosławii. Przebywając na wypoczynku w latach 30-tych w Vrnjačkoj Banji uczestniczył w spotkaniu prawosławnych bractw. Tam zadziwił się i zachwycił kazaniami św. biskupa Mikołaja Velimirovića, a także pewnego prostego serbskiego chłopa. Doświadczył stanu Łaski Bożej, przez co postanowił porzucić świeckie życie. Ze swą decyzją udał się do władyki Mikołaja, który przyjął go jako nowicjusza. Na tym etapie wykonywał wszystkie posługi mnisze, a także srogo pościł, żywiąc się często resztkami posiłków monasterskich. Miał tylko dwie zużyte mantie (szaty mnisze). W trakcie międzywojnia działał również jako misjonarz i żarliwy kaznodzieja. Dostąpił wielu darów Bożych, w tym prozorliwosti – daru widzenia stanu ludzkich dusz oraz przyszłości. Przepowiedział m. in. bombardowania Belgradu. Potem był szykanowany i prześladowany przez komunistów. We wsi Rabrovo w lutym 1946 roku został złapany i śmiertelnie pobity przez komunistów. Pochowano go w monasterze Tuman, gdzie do dziś znajdują się jego relikwie.
Nagrania audio hymnów ku czci świętych ojców z monasteru Tumane (pierwszy i ostatni plik)
Fotoreportaż z pierwszej Boskiej Liturgii (28 maja) i procesji z relikwiami w monasterze Tumane po ogłoszeniu o. Jakuba świętym
Na podstawie: spc.rs oraz sabor-online.org
