Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Śpiesz się!
tłum. Anna Kindziuk, 19 kwietnia 2017
Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać. (J 9, 4)
Często tracimy okazję by pomóc biednemu, okazać współczucie cierpiącemu, odwiedzić chorego, podarować prezent i rozpieszczać starego i młodego oraz dowiadujemy się zbyt późno, jak wielką pustkę w naszym życiu czyni odejście ze świata żywych danego człowieka! Być może gorycz wypełniła duszę lub zamieszkuje ją ziemskie zło, a dobre słowo pouczenia, wypowiedziane na czas, mogłoby rozproszyć mrok, który grozi wieczną ciemnością.
Czy kiedy znajdowało się obok nas dziecko, okazaliśmy tej delikatnej duszyczce należytą miłość? Nie, i z tego oto powodu dziecko wyrosło na osobę niewierzącą i być może nawet teraz błądzi na drogach samowoli i rozpusty. Ponieważ nie zatrzymaliśmy go w odpowiednim czasie.
Starcze serce pogrążone jest w samotności, płyną skryte łzy, a my przechodzimy obok tego i nagle śmierć pozbawia nas możliwości naprawienia swego zachowania! Wtedy popadamy w rozpacz, przypadamy w niewysłowionej rozpaczy do martwego ciała, zanosimy na grób zmarłego nasze łzy i smutek – ale jest już za późno, zamknięte oczy nie spojrzą na nas, usta nie przemówią, nie możemy już nic zrobić! Nasze serce się kurczy, sumienie nie daje spokoju, niemiłosiernie wyraziście widzimy wszystko to, co przegapiliśmy, zdajemy sobie sprawę z własnej obojętności, braku uwagi, ale nie możemy już tego naprawić, nie mamy mocy powrotu! Mogliśmy wzbogacić życie starszych osób dobrym, miłym słowem, pomocą, szczerym wsparciem, a zamiast tego niesiemy kwiaty do trumny!
Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni! (1 P 3,8). Nie odkładajmy zatem nic na potem, śpieszmy się ofiarowywać swoją duszę bliźniemu! Gorliwie wykonujemy dzieła polecone nam przez Boga, „dopóki trwa dzień”!
za: Каждый день - подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014
Fot. Adrian Kazimiruk, za: orthphoto.net
Często tracimy okazję by pomóc biednemu, okazać współczucie cierpiącemu, odwiedzić chorego, podarować prezent i rozpieszczać starego i młodego oraz dowiadujemy się zbyt późno, jak wielką pustkę w naszym życiu czyni odejście ze świata żywych danego człowieka! Być może gorycz wypełniła duszę lub zamieszkuje ją ziemskie zło, a dobre słowo pouczenia, wypowiedziane na czas, mogłoby rozproszyć mrok, który grozi wieczną ciemnością.
Czy kiedy znajdowało się obok nas dziecko, okazaliśmy tej delikatnej duszyczce należytą miłość? Nie, i z tego oto powodu dziecko wyrosło na osobę niewierzącą i być może nawet teraz błądzi na drogach samowoli i rozpusty. Ponieważ nie zatrzymaliśmy go w odpowiednim czasie.
Starcze serce pogrążone jest w samotności, płyną skryte łzy, a my przechodzimy obok tego i nagle śmierć pozbawia nas możliwości naprawienia swego zachowania! Wtedy popadamy w rozpacz, przypadamy w niewysłowionej rozpaczy do martwego ciała, zanosimy na grób zmarłego nasze łzy i smutek – ale jest już za późno, zamknięte oczy nie spojrzą na nas, usta nie przemówią, nie możemy już nic zrobić! Nasze serce się kurczy, sumienie nie daje spokoju, niemiłosiernie wyraziście widzimy wszystko to, co przegapiliśmy, zdajemy sobie sprawę z własnej obojętności, braku uwagi, ale nie możemy już tego naprawić, nie mamy mocy powrotu! Mogliśmy wzbogacić życie starszych osób dobrym, miłym słowem, pomocą, szczerym wsparciem, a zamiast tego niesiemy kwiaty do trumny!
Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni! (1 P 3,8). Nie odkładajmy zatem nic na potem, śpieszmy się ofiarowywać swoją duszę bliźniemu! Gorliwie wykonujemy dzieła polecone nam przez Boga, „dopóki trwa dzień”!
za: Каждый день - подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014
Fot. Adrian Kazimiruk, za: orthphoto.net