Dziś ludzie nie płaczą, co wyrządza im ogromną krzywdę. Ale kiedy człowiek może zapłakać, jeśli nawet nie mamy czasu na płacz?

W naszym życiu brakuje uwielbienia Boga. Nawet jeśli jesteś chory, dzięki nieustannemu wychwalaniu Boga wyzdrowiejesz. Szczególnie jeśli ktoś cierpi na depresję. Wszyscy mamy chwile, kiedy czujemy się przygnębieni, kiedy przeżywamy serię czarnych dni. Jeśli w tym czasie dana osoba wychwala imię Boga i dziękuje Mu, wówczas jej stan duchowy ulega zmianie.

Tuż przed naszymi oczami leży Ewangelia, dobra nowina o zwycięstwie Boga. Dzieląc się tą dobrą nowiną z nami, Swoim ludem, Pan daje nam wgląd w sferę niebiańską i to, czego się od nas wymaga, abyśmy mogli być z Nim w tej rzeczywistości.

Gdy grzech tego, kto jest gorliwy i tego, kto jest obojętny, wydaje się być taki sam, to jednak zachodzi między nimi wielka różnica - św. Bazyli Wielki.

Przypowieść o ziarnku gorczycy. Przez całe życie postrzegałem ją jako trochę poniżającą. Czytam w niej, że Pan mówił, że gdybym miał więcej wiary, choćby jak jedno ziarnko gorczycy, byłbym w stanie przenosić góry. Cóż - myślałem, że jeśli tak jest, to moja wiara musi być jak jakaś cząstka subatomowa...

Fragment pism Ewagriusza z Pontu z Filokalii.

Księga Przypowieści daje nam jedno szczególnie wyraźne okno na zrozumienie tego jak ci, którzy należeli do Judaizmu okresu Drugiej Świątyni, odnosili się do preegzystującego Boskiego Mesjasza.

Był taki czas w moim życiu, zdaje się, że nie tak dawno temu, że moje emocje przypominały Góry Skaliste. Były tam duże wysokości i głębokie pagórki, ale było bardzo niewiele płaskich miejsc. Czasem widok ze szczytu był olśniewający, ale już po chwili znajdowałem się w cieniu doliny. To było surowe miejsce do istnienia.

Musimy zrozumieć, że są takie momenty w życiu człowieka, które dosłownie wywracają całe jego życie do góry nogami - a całe jego przyszłe życie zależy od tego, czy zaakceptuje wolę Bożą w tej sytuacji, czy nie. Być może nic takiego nam się nie przydarzy, ale musimy być naprawdę gotowi na takie chwile.

Rola Marii w naszym zbawieniu jest nie tylko historyczna i teologiczna. Jest również bardzo osobista i intymna. Nosiła Jezusa w swoim łonie przez dziewięć miesięcy. Jak każda matka doświadczyła wszystkich oznak wzrostu Jezusa w swoim ciele, Jego poruszania się i kopania, ekscytujących i pożądanych znaków cudu nowego życia, które miało się narodzić.