Wszyscy, jak to ujął św. Paweł, „widzimy jakby w zwierciadle” (1 Kor 13, 12). Tak więc nie tylko musimy słuchać siebie nawzajem, ale musimy także zaakceptować, że możemy nigdy nie widzieć rzeczy tak, jak widzą je święci mężczyźni lub kobiety; możemy nigdy nie wyciągnąć z pewnych duchowych dyscyplin lub praktyk tego, co inni ludzie z nich czerpią.

Fragment książki „Zrozumieć Ojców Pustyni. Wprowadzenie do lektury apoftegmatów”.

Dyscyplina duchowa to podstawowy sposób, w jaki poddajemy się woli Bożej. Dla osób w życiu monastycznym, a zwłaszcza dla pustelników, tą dyscypliną są wyczerpujące czynności modlitwy, czytań i pracy. A u nas, żyjących na świecie, duchowe dyscypliny odnoszą się do bliźniego.

Kościół jest zgromadzeniem Izraela, ludu Bożego, który został odnowiony i przywrócony, plemiona wcześniej utracone zostały odtworzone spośród narodów, wśród których zostały rozproszone.

W nauczaniu Chrystusa, w całym Piśmie Świętym, pojawia się temat ukrycia. Widzimy to w powiedzeniach o Królestwie Bożym, w których porównuje się je do zagubionej monety, zakopanego skarbu lub drogocennej perły. To coś, co wymaga szukania, wykopywania, a nawet sprzedawania wszystkiego, aby to zdobyć.

Nie pobieramy się po to, aby żyć komfortowo, mieć dzieci i dom. Nie, najważniejszym celem jest wspólne wejście do Królestwa Bożego, co oznacza, że jestem gotów w każdej chwili zapłacić każdą cenę, poświęcić się i znieść wszelkie trudności w małżeństwie.

Szaty liturgiczne, jak każdy inny artefakt kulturowy, z biegiem czasu nabrały znaczenia. Wszystkie szaty są teraz niewidocznie obciążone historią, a zatem ukrytym i być może nieuświadomionym podejściem do chrześcijańskiego życia i duchowości.

Synaksarion. Żywoty świętych Cerkwi Prawosławnej spisane na Świętej Górze Atos przez Hieromnicha Makarego z monasteru Simonopetra.

Zachęcamy do obserwowania.